Geplaatst:28 nov 2008 23:13 - Gewijzigd: 28 nov 2008 23:13

„Let op het karakter van de ander”

Het lijkt soms vaag wat de Bijbel zegt over liefde en verkering. In die tijd was uithuwelijken heel gebruikelijk. Overspel kwam meer dan eens voor. En wat te denken van veelwijvigheid? Dominee P. den Ouden uit Wouterswoude deed een studie naar hoe de puriteinen, christenen uit de 16e en 17e eeuw, een Bijbelse relatie zagen. Zijn conclusie? „Liefde is zeker een zaak van de Bijbel.„

Wat zegt de Bijbel over verkering?
„Over verkering zoals wij die nu kennen spreekt de Bijbel niet. Maar dat je je grondig voorbereidt op het huwelijk is wel voluit Bijbels. Jezus zegt: „Wie een toren bouwt moet eerst de kosten berekenen.” Liefde is niet alleen een zaak van het hart, maar ook van het hoofd. En vooral een zaak van de Bijbel. Daar vind je ook concrete richtlijnen, zoals dat je niet zonder God moet beginnen, met wie je wel of niet mag trouwen, enzovoorts.”

Móét je God kennen voor je een relatie aangaat?  
„Ja, om de eenvoudige redenen dat je altijd God moet kennen, of je nu wel of niet getrouwd bent. Hoe kun je anders trouwen „in den Heere”? (1 Kor. 7:39) En: „Zonder Mij kunt gij niets doen”, zegt de Heere Jezus in Joh. 15:5. De Bijbel laat op geen enkele manier ruimte om onbekeerd te zijn, daarom mogen wij er ook geen ruimte voor laten. Ik besef heel goed dat daar vragen kunnen liggen, maar laten wij niet zelf die nood gaan oplossen. Laat die nood ons bij God brengen.”

Waarom is het belangrijk God in je relatie te kennen?
„Omdat je dan pas werkelijk een man voor je vrouw kunt zijn en een vrouw voor je man, zoals de Heere dat van ons vraagt. En: als je geestelijk niet één bent, ben je eenzaam in je huwelijk. Daartegenover: wat heerlijk als er behalve de liefde ook een geestelijke band is. De puritein Steele zei: „The purest love is written in prayer.” Dan zoeken we hetzelfde, strijden we tegen hetzelfde, zijn we graag bezig in hetzelfde. Dan zijn we niet voor een paar jaar één, maar dan zijn we voor eeuwig één.”

Gingen de puriteinen daar wel nuchter mee om? Relaties gaan toch vooral om gevoelens van liefde?
„Liefde is in de eerste plaats een zaak van het hart. Maar liefhebben zonder verstand is riskant. Wie gelukkig wil worden moet ook zijn verstand gebruiken. Liefde is vaak blind, laat daarom je verstand (en de Bijbel!) over je liefde regeren. De puriteinen gaven heel praktische tips. Hier komt een rijtje:

- Let op het karakter van de ander: is hij nu al te lui om zijn moeder te helpen, dan moet je niet verwachten dat het later veel anders zal worden.
- Kan zij nu niet tegen kritiek, dan zal dat later waarschijnlijk niet anders zijn. Dat hoeft allemaal geen reden om een verkering uit te maken, maar overweeg wel eerlijk of je dat jarenlang in de ander kunt verdragen.
- Let op iemands vrienden, want: zeg mij wie je vrienden zijn en ik zal zeggen wie jij bent. Als de ander vrienden heeft die jou helemaal niet liggen, moet je je eerlijk afvragen of die ander dan toch niet anders is dan je eigenlijk graag zou willen.
- Waar praat de ander meestal over bij vrienden, op verjaardagen? Plezier hebben is je van harte gegund, maar als je met iemand trouwt die ongeveer nooit een serieus gesprek kan/wil voeren, dan ben je te beklagen.
- Kun je met de ander bidden? Als hij of zij dat vreemd vindt, vroom, of zelfs belachelijk, is de vraag: wil je met zo’n jongen/meisje verder? Natuurlijk kunnen mensen veranderen, maar als je na een jaar niet dichter bij elkaar bent gekomen, kun je beter stoppen.

Als je de lijn doortrekt van de puriteinen naar vandaag, hoe zouden jongeren dan met relaties om moeten gaan?
Ik kom soms mensen tegen die zeggen: Ik wist eigenlijk al in onze verkeringstijd dat het niet goed zat, maar ik wilde de werkelijkheid niet onder ogen zien. En nu heb ik een ongelukkig huwelijk. Wees jij dus gewaarschuwd! Als je een puriteins huwelijk hebt, ben je heel gelukkig. Want de puriteinen gaven de vrouw een ereplaats. Wat hielden ze veel van hun vrouwen! Als al hun praktische raadgevingen ter harte worden genomen zou dat heel wat echtscheidingen en veel huwelijksverdriet voorkomen.

Puriteinen waren mensen met een blijde ernst en een ernstige blijdschap. Ze wilden zich in alles door de Bijbel laten leiden, en dat is de beste garantie voor een gelukkig en gezegend huwelijk. Al zal dat nooit een huwelijk zonder kruis zijn.