Bezoek uit Nederland
Dat Nederland onder een witte deken lag, hebben wij hier ook geweten. Mijn eerste gasten vanuit Nederland kregen bij hun eerste poging Engeland te bereiken te maken met een gesloten motorway, en zo konden ze weer rechtsomkeert maken. Mijn volgende bezoek hoorde op Schiphol dat easyJet ook sneeuwvrij had…
Afgelopen weekend arriveerde mijn eerste bezoek uit Nederland dan toch eindelijk. Omdat het voor de familie Stones, mijn gastgezin, wel een grote invasie zou zijn, sliepen we het weekend in de pastorie van de Strict Baptist-gemeente in Throwbridge.
Op zaterdag brachten we een bezoek aan ”The white horse”. Dat is een grote heuvel die je kunt beklimmen. Boven op de heuvel is een groot wit paard in de rots gemaakt. Het is een favoriete plaats voor mensen met vlieghobby’s. Ze spannen dan een soort grote vlieger op hun rug en jumpen van de top af. Zo zweven ze heerlijk door de lucht!
’s Avonds was er een soort zangavond in de kerk, dus daar waren wij ook van de partij. Het begon om zes uur en om halfacht stonden we alweer buiten. Misschien een goed idee voor de zangavonden in Nederland?
Maandag riep mijn taak me weer en was ik opnieuw op de Emmausschool te vinden. Ze lezen hier veel uit de ”The Pilgrim’s Progress” van John Bunyan. De kinderen krijgen dan zelf een rol: de één is Christen en een ander bijvoorbeeld Hopeful.
Ook zingen ze er veel versjes over. De kinderen vinden dit erg leuk en het is mooi om aan te horen. Je moet je dan voorstellen dat dertig kinderen -in uniform- met wijdopen monden prachtige Engelse versjes zingen.
Dat de kinderen uniformen moeten dragen, blijf ik erg leuk vinden. Al was er vandaag een jongen die op sportschoenen naar school kwam. Hij kreeg direct de vraag gesteld waar de schoenen waren die bij het uniform horen. Zijn antwoord was kort en krachtig: Die waren te klein geworden. Het advies luidde: Stop dan maar met groeien.
Duidelijke taal, zal ik maar zeggen.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.