Geplaatst:24 okt 2008 15:46 - Gewijzigd: 24 okt 2008 15:46

COLUMN JOLANDE: Primitief

Stel je voor: onder het slapen prikt de huid van een dode koe in je neus. Al rochelend lig je tussen rookdampen die je keel en ogen verdrogen. Bij het aanmaken van vuur, ’s morgens, sla je je nagel blauw.

Verder moet je de hele dag door oppassen voor de goden. Die mogen niet kwaad over je gestemd worden, of je hebt niet alleen een blauwe nagel maar je wordt ook nog eens stevig terechtgezet door de bliksem van Thor!

Ik loop een dagje in een museum dat de bezoeker de oudheid laat ervaren. Een eerlijk gezegd ben ik blij dat ik die tijd weer uit kan stappen. Het lijkt me een bang wereldje om in te leven.

Bij de Romeinen was die onderliggende angst er ook. Eten werd bewaard in potjes met rare gezichten, om bederf tegen te gaan. Smoeltjes met starende, uitpuilende ogen en de tong uit hun mond zouden mij in ónze tijd kostelijk vermaakt hebben. Maar waarschijnlijk zou ik in die tijd zelf een bange Romeinse vrouw geweest zijn, die sidderde voor boze geesten in het eten. Die moet je toch wegjagen door een paar gekke bekken.

Wat een dom geloof, of niet? Het eten moet toch gewoon koel bewaard worden? Wisten zij veel…

Ziekte komt niet van bacteriën maar van geesten, vonden zij. In de middeleeuwen lagen mensen eerst schreeuwend van de pijn, en daarna bewusteloos, op de folterbank bij de wreedste man van de stad: de chirurgijn. Als de jammerlijke vibratie in de overslaande stem door de geluidsbarrière knalde wisten de mensen: het is weer zover. Onze smid is weer toe aan aderlaten.

Bijgeloof, tot in de meest absurde details. Wat is het allemaal ongelofelijk belachelijk. Om van heksenverbranding nog maar te zwijgen. Primitief! Hoewel… Vergis je niet. De gedachten over, of beter gezegd, interesse in goden en geesten is de wereld nog niet uit. Denk maar aan wicca, glaasje draaien, Harry Potter, Pokémon en Halloween. Gniffel niet te veel over vroeger. Het is nog steeds een bang wereldje waarin we leven.