Geplaatst: 1 okt 2008 13:54 - Gewijzigd: 1 okt 2008 13:54

(G)een Arafatsjaal

De mode is grillig en speelt in op sentimenten die de verkoop van een bepaald kledingstuk moeten bevorderen. Veel jongeren laten zich -meestal onbewust- meevoeren door wat de massa mooi vindt, of wat indruk lijkt te maken op de omgeving. Ik denk dat daardoor de zogenaamde Arafatsjaal opeens ook onder onze jongeren ”in” is. Moeten we dat maar over zijn kant laten gaan en denken dat het om een onschuldige hype gaat, of moeten we hier waarschuwend, zo niet verbiedend, tegen optreden?

Trouwens jullie, jongelui, zijn oud genoeg om even na te denken over de kleding die je wilt dragen. Veel jongeren willen erbij lopen zoals hun idolen gekleed gaan. Daardoor laten ze iets zien van de idealen die ze koesteren. Ik vraag me af of je wel weet wat die geblokte ’theedoeken’ die als sjaals verhandeld worden voor achtergrond hebben. Laat ik iets over de Arafatsjaal ”uit de doeken doen”. Yasser Arafat was tot zijn dood in 2004 de leider van de PLO (Palestine Liberation Organisation). Hij gaf leiding aan een strijd die gepaard ging met vliegtuigkapingen, terreurdaden en zelfmoordaanslagen. Volgens het handvest van de PLO is hun doel: de vernietiging van de staat Israël.

Arafat was geen modieus figuur, maar wat aan hem opviel, was dat hij altijd een typisch Palestijnse sjaal droeg, een geblokte doek, meestal in zwart-wit, maar ook wel in rood-wit of in andere kleuren. Hij droeg hem ook wel als een soort tulband. Aanvankelijk was hij zeker niet voor vrouwen bedoeld, maar toen vliegtuigkaapster Leila Khaled in 1969 hem over haar hoofd droeg, veranderde dit. Sympathisanten over heel de wereld toonden hun solidariteit met de PLO door zo’n Palestijnse sjaal in dat typische, verwrongen theedoekpatroon te dragen. Deze Arafathoofddoek, die ooit hét symbool was van de Palestijnse strijd, was zo in de jaren tachtig korte tijd populair onder punkers, krakers en andere opportunisten, die zich aangesproken voelden door de Palestijnse strijd. Daarna raakte hij een beetje in de vergetelheid.

Nu opeens is hij door modeontwerpers gemaakt tot een populaire sjaal voor om de nek. Hij is weer terug van weggeweest, nu met de bedoeling dat zoveel mogelijk mensen er mee gaan lopen. Hij is overal verkrijgbaar, voor een paar euro in het goedkoopste vaatdoekkatoen, maar ook voor 198 euro in zijde en met modieuze kwastjes, zo heb ik ergens gelezen. Hij is zelfs ook al vermaakt tot potsierlijke jurkjes. Meestal wordt Hij evenwel gedragen als sjaal.

Wil jij met zo’n symbool van de PLO-activisten je sympathie voor de terroristische strijd van de Palestijnen uitdragen door zo’n sjaal om je nek te knopen? Of doe je het in onnozelheid? Wellicht is het laatste het geval. Maar mag ik je dan wakker schudden? Misschien wil je er alleen maar eigenwijs en hip bijlopen. Ongewild draag je toch het symbool van een terrorist. Je wilt toch ook niet met een hakenkruis lopen? Het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) ziet de sjaal als „het symbool van de Holocaust, gewikkeld in het symbool van de Palestijnse strijd.”

Genoeg over de sjaal. Ik kom even terug op het verlangen om erbij te lopen zoals je idolen zich kleden. Wie zijn toch je idolen? Wereldse mensen, die in de zonde leven? Of verlang je ernaar God te dienen in je jonge leven? Doe dan niet zo dwaas door mee te doen met allerlei modegrillen. Vroeger zei men wel: „Doe gewoon, dan doe je nog gek genoeg.” Ik zou eraan toe willen voegen: Laat je versiering zijn „in het onverderfelijk versiersel van een zachtmoedige en stille geest, die kostelijk is voor God” (1 Petr. 3:4).

Ds. C. J. Meeuse, Goes