Geplaatst:11 sep 2008 11:48 - Gewijzigd: 11 sep 2008 11:48

De leeuw en het slimme konijn

Verhalen uit Ghana en Rusland

Verhaal uit Ghana

Diep in de binnenlanden van het Afrikaanse land Ghana woont de koning der dieren: koning Leeuw. De leeuw heeft al veel kleine dieren in het bos opgegeten. Op een dag hoort een haas met haar lange oren de leeuw tegen zijn vrouw zeggen dat hij van plan is Slim Konijn op te eten, een goede vriendin van de haas. Ze vertelt het aan Slim Konijn, die tot haar verrassing antwoordt: „Dan ga ik naar koning Leeuw en biedt ik mezelf aan.”

Slim Konijn komt bij koning Leeuw en zegt dat ze zich niet zal verzetten als hij haar wil opeten, maar dat hij beter drie weken kan wachten. Zij kan dan intussen wat dikker worden. „Ik ben nu een en al bot. Ik denk niet dat u me nu echt lekker vindt”, zegt het konijn. Dat klinkt koning Leeuw verstandig in de oren. Maar na drie weken is Slim Konijn nog niet dikker geworden. Toch gaat zij naar de koning toe en zegt: „Er is nog een leeuw in het bos, groter dan u, en hij eet alle kleine dieren op.”

Koning Leeuw is woedend en vraagt haar onmiddellijk naar die leeuw te brengen. Slim Konijn begeleidt hem naar een meer en wijst naar het water. „Daar is-ie”, zegt ze. Ja, daar is zijn rivaal. Koning Leeuw springt het water in om te vechten. Zodra hij zich realiseert dat Slim Konijn hem misleid heeft, probeert hij op de kant te klimmen. Te laat. Koning Leeuw kan niet goed zwemmen en verdrinkt. Slim Konijn, de haas en alle andere kleine dieren uit het woud vieren een groot feest.

Verhaal uit Rusland

Een kameeldrijver mist een van zijn kamelen en gaat met zijn paard de steppe op om het dier te zoeken. Onderweg wordt hij ingehaald door een onbekende ruiter. Ze begroeten elkaar en rijden naast elkaar verder. „Ik ben een van mijn kamelen kwijt”, zegt de kameeldrijver.

„Is de kameel die je zoekt blind aan het linkeroog en mist hij zijn voortanden?” vraagt de ander. „Ja, ja!” roept de kameeldrijver blij. „Heb je hem soms gezien?” „Nee, dat niet”, is het antwoord, „maar ik zag de afdrukken van zijn hoeven in het zand.”

Dat gelooft de kameeldrijver niet en hij beschuldigt de ander ervan de kameel te hebben gestolen. Hij gaat naar de rechtbank en daarop laat de rechter de twee mannen voor zich verschijnen. De beschuldigde zegt: „Ik heb de kameel nog nooit gezien en toch weet ik over hem het volgende: hij is blind aan het linkeroog, hij mist zijn voortanden en draagt aan de rechterkant een vat honing en aan de linkerkant een volle zak tarwe.”

„Het kan niet anders of deze man heeft mijn kameel gestolen!” roept de kameeldrijver. De rechter begint het nu ook te geloven, maar vraagt toch: „Als je de kameel niet gezien hebt, hoe kan het dan dat je zo veel over hem weet te vertellen?”

De beschuldigde zegt: „Dat de kameel blind is aan het linkeroog begreep ik toen ik zag dat langs de weg alles aan de rechterkant was afgegraasd, terwijl aan de linkerkant alles was blijven staan. Bij het grazen had de kameel steeds de middelste plukjes gras laten staan, ook van de smakelijkste distels. Dus dat betekent dat hij zijn voortanden mist. Rechts van de weg streken bijtjes neer op druppeltjes honing en links van de weg pikten musjes tarwekorrels. Dus begreep ik dat de kameel rechts een vat honing draagt en links een zak vol tarwekorrels.”

De rechter hoort dit alles met een verbluft gezicht aan en zegt ten slotte: „Deze man is geen dief. Hij is een oplettend mens.”