Bas van Dijk -  8 sep 2008 09:54 - Gewijzigd: 8 sep 2008 09:54

Brugsmurfen voelen zich niet zielig

De een heeft er misschien meer last van dan de ander, maar als je van groep 8 naar het voortgezet onderwijs gaat, heb je last van zenuwen. Eerlijk is eerlijk. Maar achteraf valt het allemaal wel mee, vinden Robert Besselsen (12) uit Barneveld, Jacobien Gunst (12) uit ’s-Gravenpolder en Adriaan van ’t Land (12) uit Ede. „Eigenlijk is het voor niets als je van tevoren zenuwachtig bent.”

Robert voelde zich niet speciaal een brugpieper, toen hij de eerste schooldag het Witsiuscollege in Barneveld binnenstapte. „Ik was wel verschrikkelijk zenuwachtig”, bekent hij eerlijk. „Ik was nog bijna nooit op die school geweest, in plaats van één meester heb ik nu ineens allemaal verschillende leraren en er lopen ook allemaal grotere jongens en meiden. Maar ik ben geen enkele keer omver gelopen.”

Robert Besselsen (12) uit Barneveld

Jacobien had ook last van zenuwen toen ze voor het eerst naar het Calvijn College in Krabbendijke ging. „Het scheelde wel veel dat ik samen met een vriendin was en met de mentor hadden we ook al een keer kennisgemaakt. Dan is het minder onbekend.”

Jacobien Gunst (m) (12) uit ’s Gravenpolder

Adriaan maakte zich niet al te veel zorgen toen hij de eerste keer met de bus richting Jacobus Fruytier Scholengemeenschap ging. „Een beetje zenuwachtig was ik wel natuurlijk, maar niet heel erg. Ik heb echt niet minder gegeten of zo.”

Adriaan van ’t Land (12) uit Ede

Stoer
Geen van drieën werd de afgelopen weken uitgescholden voor brugpieper, brugsmurf of brugmolecuul. „Je bent natuurlijk de kleinste van de school”, lacht Jacobien, „maar niemand heeft tegen ons iets geroepen.” En als er wel gescholden wordt? „Dan doe ik net of ik niks hoor”, zegt Adriaan, „het helpt toch niet om je daar druk om te maken.”

Sommige oudere leerlingen doen wel een beetje stoer, merkte Jacobien. „Toen ik in de bus naast een oudere jongen ging zitten, begon hij gelijk te bluffen. Maar dat maakt niet echt indruk op me.”

De leraren zijn aardig voor de kersverse bruggers, vindt Robert. „Eén keer deed een docent wel een beetje te kinderachtig, toen ik de verkeerde jas had meegenomen. Heel overdreven, alsof ik bijna zou gaan huilen. We zijn ook weer niet zielig natuurlijk, al moeten we nog wennen.”

Jacobien denkt daar precies hetzelfde over. „Een docent van verzorging legde heel serieus het verschil tussen een theelepel en een eetlepel uit. Dat vond ik niet echt nodig.”

Moe
In de zomervakantie heeft Robert er al over nagedacht hoe hij zich als brugpieper het beste kon gedragen. „Ik vroeg heel veel aan m’n ouders. Die zeiden dat ik me niet al te druk moest maken. En dat bleek ook helemaal niet nodig te zijn, achteraf. Het is me echt reuze meegevallen.”

Stapels boeken om te kaften.

Nieuwe school, nieuwe leraren, nieuwe klasgenoten en stapels boeken om te kaften. „Ik was er behoorlijk moe van, de eerste dagen”, geeft Jacobien ruiterlijk toe. „Maar ik was ook heel enthousiast. En nog steeds. Ik heb het echt heel goed naar m’n zin.”

Het bevalt Adriaan ook prima op school. „We hebben leuke vakken en aardige leraren. En in de bus is het ook gezellig. Daar zitten we lekker te kletsen met elkaar.”

Dus brugpiepers zijn geen bange eersteklassertjes die schuw door een doolhof van schoolgangen schuifelen en huilend aan een leraar vragen waar de wc is? Echt niet, wat Robert, Jacobien en Adriaan en betreft. „Iedereen heeft een keer in de eerste klas gezeten, toch? Dus als je in een hogere klas zit, hoef je niet stoer te doen, en als je in de eerste klas zit hoef je je niet zielig te voelen.”