Jacomijn Hoekman -  8 sep 2008 09:11 - Gewijzigd: 8 sep 2008 09:11

Repetities leren op een „coole berg”

Jan (16) en Eline (13) zitten nooit in een klas

APELDOORN - De scholen zijn weer begonnen, en niet alleen in Nederland. Ook de leerlingen Geertruyde (17), Jan (16) en Joanne (13) van de Haar uit Ethiopië en Rutger (17) en Eline (13) Wassink uit Albanië moeten weer aanpoten. Zij wonen in het buitenland omdat hun ouders daar werken, maar volgen dezelfde lesstof als hun leeftijdsgenoten op de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn.

Drie Nederlandse leerlingen die in Ethiopië wonen en twee die in Albanië verblijven, volgen eigenlijk gewoon de lessen op de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn.

Alle vijf de ’buitenlanders’ zitten deze donderdagochtend in een lokaal van de Fruytier. Naast hen zitten hun buddy’s: degenen die hen voorzien van aantekeningen en huiswerk als ze weer terug in hun woonplaatsen zijn. Want al wonen ze ver van Apeldoorn, ze staan gewoon ingeschreven als afstandsleerlingen op deze school.

Doorwerken
„Op een vast tijstip mail of chat ik met Geertruyde”, zegt buddy Marlien Ligtenberg (17). „Als zij vragen heeft over de lesstof, stelt ze die aan mij. Ik geef haar op mijn beurt belangrijke aantekeningen en huiswerk door.” Slechts bij hoge uitzondering mailen de afstandsleerlingen rechtstreeks naar de vakdocent.

Het werkt prima, vinden ze. Rutger: „Soms kan ik eerst gaan voetballen en ’s middags huiswerk maken.”

Huiswerkbespreking tussen Geertruyde…

Jan: „Maar we moeten wel elke dag gewoon doorwerken, als we bij willen blijven. Wij drieën werken volgens een vast schema, ongeveer zoals onze leeftijdsgenoten dat hier op de Fruytier ook doen.”

…en haar buddy Marlien.

Rutger houdt er relaxtere leermethodes op na. „Vlak bij ons huis is een heel coole berg. Als ik een repetitie moet leren, vertrek ik met mijn boeken naar die berg en kruip in een holletje. Heerlijk.” Voor Geertruyde, Jan en Joanne is dat gevaarlijk. „Als wij met boeken een berg op gaan, komen we zonder terug”, zegt Geertruyde over het gevaar om beroofd te worden. „En binnen no time staan er dan gastjes om ons heen die om geld bedelen”, voegt Jan toe.

De repetities worden naar een vast e-mailadres gestuurd, dat in beheer is bij de ouders van de buitenlandse leerlingen. Het tijdstip van de toetsen wordt zo veel mogelijk tegelijkertijd met dat van de Fruytierleerlingen gepland.

Geen stroom
Een nadeel aan dit leren op afstand? „Het is minder gezellig”, vinden ze allemaal. „Je moet het toch alleen doen”, zegt Geertruyde. „En wij werken achter elkaar door, terwijl je op school het werk meer spreidt”, zegt Geertruyde.

„De stroom valt regelmatig uit in Albanië”, is Rutgers negatieve ervaring. De Ethiopiërs knikken. Herkenbaar, vinden ze. Rutger: „Ik heb eens een hele nacht doorgewerkt omdat ik mijn opdrachten af moest hebben voor de stroom de volgende dag uit zou vallen. Dat wisten we gelukkig van tevoren.”

Naar school gaan in het land waar ze wonen, is geen optie. Eline: „In Albanië kunnen we ons rapport kopen. Het is daar heel corrupt.”

Buddy Fieke Schreuder (16) ziet zo’n leven als afstandsleerling wel zitten, ondanks de nadelen. „Het lijkt me leuk, als ik die verhalen zo hoor.” Rutger rimpelt zijn voorhoofd. „Als ik in Nederland ben, heb ik ook altijd heimwee naar Albanië”, zegt hij. „Maar als ik in Albanië ben, mis ik Nederland weer.” Eline: „Ik mis mijn vrienden en familie.” Joanne: „En wij moeten ook gewoon hard doorwerken. Anders redden we het niet.”