Evert Barten - 30 nov 2004 10:42 - Gewijzigd: 30 nov 2004 10:42

„Hij moet míj vertrouwen”

Het liefst jaagt ze haar Houston door de bossen, alle hindernissen trotserend. Dianne van Bemmel (16) uit Driebergen is vergroeid met haar 11-jarige pony. „We snappen elkaar. Als ik me niet lekker voel, ga ik het liefst een heel eind rijden. Heerlijk, die vrijheid.”

Dianne heeft haar paardenliefde niet van een vreemde. Haar moeder en haar zus zijn al even gek van de schrandere en sierlijke dieren. Toen ze twee was, reed Dianne haar eerste wedstrijd op de rug van een paard. „Natuurlijk weet ik dat niet meer, ik heb het van horen zeggen. Mijn eerste pony kreeg ik toen ik vier was.” Liefkozend streelt ze met haar hand door de manen van Houston. De pony kalmeert zichtbaar. „Het gaat er niet alleen om dat ik hem vertrouw. Eerst moet hij míj vertrouwen, dan pas kan ik met hem werken.”

Dianne van Bemmel.

Niet minder dan tweeënhalf uur per dag besteedt Dianna aan haar hobby. Daarnaast geeft ze paardrijles aan kinderen. „Dat is echt heel leuk. Het begon met mijn nichtje, die niet goed opschieten met de pony die ze had gekregen. Ze vroeg of ik het haar wilde leren. Nu geef ik één keer per week vier kinderen les. In de vakantie zijn het er soms wel tien.”

Gelukkig heeft ze nog wel tijd voor vriendinnen, al blijft er naast haar school -Hoornbeeck in Amersfoort- niet zo heel veel vrije tijd over. „Nee, ik zie dat niet als een probleem. En tijdens de paardrijlessen ga ik toch ook met mensen om.”

Dianne vindt het niet alleen heerlijk om door de bossen te crossen, springen met haar pony doet ze ook graag. Een vitrinekast in huis staat vol met bekers, linten en andere onderscheidingen die ze in de loop der tijd won tijdens wedstrijden. „De prijzen zijn niet alleen voor mij, Houston heeft ze net zo goed verdiend. In het begin sprong hij niet zo goed. Hij verzon iedere keer een smoes om niet te springen en ontweek de obstakels. Nu gaat het gelukkig een stuk beter. Of met een pony springen eng is? Nee hoor, je hebt alleen wat lef nodig.”