Jacomijn Hoekman -  5 sep 2008 09:14 - Gewijzigd: 5 sep 2008 09:14

Peter (17) ging op vakantie naar land in oorlog

Hij had een bijzondere vakantie, al zegt hij het zelf. Onverwacht in Iran belanden en de kop van de oorlog in Georgië meemaken: dat doen de meeste vakantiegangers hem niet na. Peter Goedbloed (17) uit Middelburg kijkt er ondanks dat met plezier op terug.

De leerling van het Calvijn College in Goes gaat al jaren maat zijn familie en een andere, bevriende, familie op vakantie. En met familieleden die het reisbureau Avanta beheren, gaat de trip meestal naar bijzondere oorden. Dit keer waren Georgië, Armenië en Iran aan de beurt. De familie’s vertrokken met de auto richting de Georgië. Op zaterdag 9 augustus kwamen ze daar aan.

Peter Goedbloed (l.).

„We vonden het al behoorlijk druk op de weg”, zegt Peter over de stroom vluchtelingen die ze daar tegen kwamen. Op dat moment hadden ze nog niet door dat het vluchtelingen waren. „Een paar van ons hoorden ook explosies in de verte. Dat bleek van een Russisch bombardement te komen.” Hij heeft zich geen ogenblik zorgen gemaakt, zegt hij. „De Georgiërs die we spraken maakten zich ook geen zorgen. Niemand had verwacht dat de Russen zo diep Georgië binnen zouden trekken.”

Na een paar dagen, nog voor de oorlog in alle hevigheid losbrak, trokken de families verder, naar Armenië. Daar gaan ze regelrecht naar Jerevan, de stad waar ze hun visa voor Iran op kunnen halen. In hun midden is ook een Canadees, die verloofd is met hun reisgenoot. „In Jerevan bleek dat Canadezen geen visum voor Iran kunnen krijgen. Dus besloten we terug naar Georgië te gaan, en via Turkije weer naar huis.”

De twee families.

Er kwam een kink in de kabel van deze plannen toen Turkije de grens met Georgië hermetisch bleek te hebben gesloten. De enige redelijk korte weg terug naar huis bleek Iran te zijn. „De Canadees is met zijn verloofde in Armenië op het vliegtuig gestapt en wij zijn doorgereden. In Armenië hebben we sjaals gekocht voor de vrouwen. Die mogen namelijk niet ongesluierd Iran binnen. Ook moesten we blouses met lange mouwen en lange broeken aanschaffen.” En zelfs toen bleek er nog iets op hun kleding aan te merken te zijn, vertelt Peter. „Mijn moeder had een vest aan, met daaronder een goed bedekkend shirt. Toch moest ze per se haar vest dicht doen. Ze zijn daar heel streng.”

Terug in Turkije aangekomen, bleek Peter zich ook nog eens vergist te hebben in de datum waarop zijn lessen weer begonnen. „Mijn zwager heeft vanuit Nederland een vliegtuig voor me geregeld dat vanuit Turkije naar Amsterdam vloog. Maandag de 25e ben ik vanuit Turkije vertrokken. Dinsdag begonnen mijn lessen weer. Behoorlijk wennen”, noemt Peter dat, die er inmiddels al weer twee weken les op heeft zitten.

Wat hem achteraf het meeste bijblijft van de vakantie? Niet de oorlog, zegt hij, maar „de gastvrijheid van de Georgiërs en Armeniërs.”