Geplaatst:16 aug 2008 12:47 - Gewijzigd: 16 aug 2008 12:47

COLUMN JOLANDE: Komkommertijd

Of je het nu gelooft of niet, komkommertijd is een droge tijd.

Normaal gesproken groeien die gezonde komkommers weelderig van water, maar in mijn beleving is het omgedraaid. De flauwheid en mufheid stralen ervan af. Uitgedroogd en rimpelig liggen ze te wachten tot er weer enige frisheid komt.

In deze tijd lijkt mijn inspiratie verdacht veel op een komkommer. Er komt en er komt maar niks. Want er gebeurt niks. Ik sta op, houd vakantie en ga naar bed. Ook saai… In drukke tijden heb ik menig keer een afgunstige blik op een koe geworpen. Wat een luizenleven. Eten, een beetje lopen, liggen en slapen. Meer hoef je niet. Nu doe ik het zelf. En wat ben ik blij dat ik geen koe ben. Toch weet ik dat ik straks, als ik de bewoonde wereld instap, weer al te graag een koe wil zijn.

Het doet me denken aan mensen die in de winter verzuchten: „Was het maar zomer.” Dan breken de windstille dagen van 30 tot 35 graden aan en leek de winter toch wel fijn. De koude nachten zijn in ieder geval wel om door te komen. Je kunt tenminste nog heerlijk onder de dekens kruipen zonder kletsnat wakker te worden met kleverige haren van het zweet. Op een of andere manier lijken andere tijden altijd mooier. Daarom zwijmel ik over vroeger en over de toekomst. En als ik een paar jaar verder ben denk ik waarschijnlijk nog vaak terug aan mijn heerlijke studentenleven dat zich op dit moment afspeelt. Zo zie je maar: het gras op de andere berg is altijd groener. Net zoals de komkommers van anderen groener lijken. Want soms lijkt het wel alsof er bij jezelf nooit iets bijzonders gebeurt, maar als je verder kijkt is het tegendeel waar.

Elke morgen doe ik namelijk mijn ogen open. Is dat nu zo bijzonder? Dat doen die koeien ook. Maar daar zit het hem juist in. Je zou ze maar eens een keer niet opendoen… Zo gaat er geen dag voorbij zonder dat die, als je er oog voor leert te hebben, heel bijzonder is.