Jacomijn Hoekman - 16 aug 2008 12:18 - Gewijzigd: 16 aug 2008 12:18

Bang voor bombardementen

Constantin (19): „Ik weet niet of een vriendin van mij nog leeft”

KUTAISI - Er is een land waar de heuvels sappig groen zijn. Waar de mensen houden van eten en drinken en feesten. Waar de aardbeien zo zoet en zo rood zijn dat fruit eten vanzelf gaat. Georgië, het land van de 19-jarige Constantin Babuadze. Het land dat in oorlog is.

”Russische troepen rukken op naar hoofdstad Tbilisi”, ”Zware gevechten tussen Rusland en Georgië”, ”Evacuatiestroom uit Georgië”, ”Rode Kruis: 40.000 ontheemden Georgië”. Dit is slechts een aantal krantenkoppen van de afgelopen week over de oorlog tussen Georgië en Rusland.

„In mijn stad, Kutaisi, zien we niets van de oorlog”, zegt Constantin Babuadze, vanuit Georgië. Vlak bij Kutaisi ligt een vliegveld. Dat is gebombardeerd, zegt Constantin. „Maar daar hebben we niets van gemerkt. Hoewel we wel bang waren dat de Russen ook onze stad onder vuur zouden nemen.”

Constantin maakt zich zorgen om de situatie van zijn land. „De stad Gori, bij de grens van Zuid-Ossetië, is verwoest. Een vriendin van mij woont daar in de buurt, maar ik weet niet of ze nog leeft. Er woont daar bijna niemand meer. Veel mensen zijn gevlucht, anderen zijn overleden.”

In de clinch
Hoe dat conflict is ontstaan? Georgië heeft twee regio’s onder zijn hoede waar veel Russen wonen. Die gebieden zijn Zuid-Ossetië en Abchazië. Al jaren liggen Rusland en Georgië met elkaar in de clinch om deze twee gebieden. Rusland wil ze graag hebben, Georgië wil ze graag houden. Maar Georgië heeft er maar weinig te zeggen: Russische soldaten zijn al jaren in deze regio’s gestationeerd. Een oplossing voor het conflict is er vooralsnog niet.

Mshvidoba
Voor Constantin is het duidelijk: „De afgescheiden regio’s Abchazië en Zuid-Ossetië moeten in bezit blijven van Georgië. Er wonen veel mensen die liever bij Rusland horen en die een Russisch paspoort hebben gekregen van de Russische regering. Maar veel Georgiërs die in die regio’s woonden moesten vluchten naar andere plaatsen. Zij willen terug naar huis, om op hun eigen land te leven. Dat is hun goed recht.”

De toekomst van het land is onzeker. Hoewel Rusland en Georgië deze week beide een wapenstilstand tekenden, kan het zo weer misgaan. De dreigende situatie gaat Constantin niet in de koude kleren zitten. „Ik ben bang. Maar wat kan ik eraan veranderen?”

Hoezeer Constantin ook een hekel heeft aan de Russen, hij wil de schuld van de oorlog niet compleet op hen afschuiven. Beide landen zijn schuldig, vindt hij. „Maar Rusland meer dan Georgië”, komt er direct achteraan. „Zuid-Ossetië is niet van de Russen, maar zij willen het wel innemen.”

Constantin hoopt dat buitenlandse jongeren door de strijd geen verkeerd beeld van zijn land krijgen. „We willen in vrede leven met alle mensen. Als wij toasten, drinken we altijd allereerst op mshvidoba - op de vrede.”

-----------------

Vredesmacht
Zuid-Ossetië heeft 70.000 inwoners, waarvan twee derde Osseet is en een derde Georgisch.

Osseten zijn een Iraans volk dat in de dertiende eeuw naar de Kaukasus kwam. In 1801 werden Noord- en Zuid-Ossetië en Georgië in bezit genomen door het Russische Rijk. Toen Georgië in 1991 onafhankelijk werd, kreeg het Zuid-Ossetië onder zijn beheer, terwijl Noord-Ossetië onderdeel van Rusland bleef. Kort daarna eiste Zuid-Ossetië meer eigen rechten op. Daardoor ontstond een burgeroorlog. Met de hulp van een vredesmacht stopte dit. Begin deze maand waren er opnieuw gevechten tussen Zuid-Osseten en Georgische troepen. Op 8 augustus kwam Rusland Zuid-Ossetië binnen, onder het mom de Osseten met een Russisch paspoort te willen beschermen. Maar Rusland trok steeds verder op, tot buiten de regio Zuid-Ossetië. Het bombardeerde Georgische steden en luchthavens. Woensdag kwam er een akkoord tot stand over een staakt-het-vuren tussen beide partijen. Rusland schond deze overeenkomst bijna onmiddellijk. Donderdag volgde een nieuw bestand, waarop Rusland beloofde zich terug te trekken uit het gebied.

De presidentsvrouw van Georgië is de Nederlandse Sandra Roelofs.