Gerald Harbers - 12 mrt 2005 11:35 - Gewijzigd: 12 mrt 2005 11:35

Drop en microfoon als gereedschap

Fruytier-leerlingen Rijssen nemen tweede cd voor het goede doel op

De een verkoopt stroopwafels voor het goede doel, de ander worstenbroodjes. Klas 4TL van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Rijssen pakt het anders aan. De leerlingen maakten een cd waarop een hoorspel staat. Die was zo snel uitverkocht dat de klas inmiddels bezig is met de opname van deel twee. „Kijk uit, de microfoon mag niet nat worden.”

Alize Vermeer is voorlezer. In het Open Leercentrum, deze zaterdag omgedoopt tot opnameruimte, staat ze achter een microfoon. Naast haar staan ”Willemientje”, ”mama” en ”pappa”, gespeeld door klasgenoten en een leraar. Iedereen heeft een blad met de tekst voor zich. De blaadjes zien groen, roze en geel door alle onderstreepte teksten. Alize: „Iedereen heeft een eigen kleur, dan kunnen we duidelijk zien wie wat leest.”

Boven een tafel met daarop een kassa en een boormachine hangt een microfoon. Ellen Lichtenberg heeft een draaiboek in de hand. „De apparaten zijn voor de bijgeluiden.”

Geluidstechnicus Meeuse, doordeweeks docent Engels, steekt zijn duimen op. De opname start. Alize leest voor: „Pappa zoekt een stevig hekje uit. Hij betaalt aan de kassa.” Betteke Roosink drukt wat toetsen in van de kassa die onder een microfoon staat. Helaas, het ding loopt vast. Het laat een piep horen, totdat een van de meiden met een klap de lade weer dichtslaat. Meeuse kijkt om de hoek en commandeert: „Opnieuw!”

Bijgeluiden.

Bij de derde poging werkt de kassa goed. Alize leest verder: „De jongens willen natuurlijk precies zien wat er gebeurt. Als pappa begint te boren…” Janneke Gunst laat de boormachine flink razen. Als het weer stil is, steekt de geluidstechnicus zijn hoofd om de hoek. „Meiden, als de mensen dit horen op de cd, worden ze doof. Opnieuw dus.” Janneke schuift met de boormachine een eindje weg van de microfoon. De opname gaat verder.

Na twintig minuten is het verhaaltje, dat op de cd ongeveer vijf minuten in beslag neemt, opgenomen. Voorlezer Alize zucht diep en kijkt opgelucht. Ze grijpt gelijk naar een doosje drop dat op een tafel naast haar staat. „Dat is om de keel te smeren.”

Het idee voor een hoorspel op cd waarvan de opbrengst bestemd is voor buitenlands christelijke scholen, komt van een docent. Eline Immink (16): „Eigenlijk mogen we dat niet vertellen. Ik doe het toch, want hij is er nu niet. Het idee is van onze mentor, meneer Averesch.”

De klas was direct enthousiast en ging aan de slag. Eline: „We hebben als klas een boek uitgezocht: ”Elke dag kinderdag”, geschreven door Frans van Houwelingen. Daarna zijn we in groepjes verdeeld. Zes meiden zijn voorlezers, een groepje van vier maakt het boekje dat bij de cd hoort en de rest verzorgt de bijgeluiden.”

Brekende borden
In het trappenhuis overlegt een groepje meiden over de bijgeluiden van het hoorspel. Heidi Egas laat met haar mobieltje het geluid van een deurbel horen. „Is dit zo goed? Of moeten we een ander nemen?” Andere bijgeluiden zijn vooraf al opgenomen. Evelien Pas: „We bekijken de verhaaltjes op wat de mensen doen, bijvoorbeeld voetballen of timmeren. Dat kun je laten horen. Het leukst was het geluid van een brekend bord. Daarvoor hebben we er drie kapot gegooid tegen een muur. Met de microfoon ernaast.”

Opeens verplaatst het groepje zich. De meiden moeten geluiden maken voor een verhaal in de opnameruimte. Ze nemen een emmer met water en een volleybal mee. Even oefenen. Ellen Lichtenberg gooit de bal in de emmer, het water spettert alle kanten uit. De vloerbedekking kleurt donker. „Kijk uit, de microfoon mag niet nat worden”, waarschuwt een van de voorlezers. Als alles klaarstaat, gaat de deur dicht en de opname start weer.

In de gang zit Meeuse aan de tafel met geluidsapparatuur geconcentreerd te luisteren. Verschillende stemmen klinken door zijn hoofdtelefoon. Verder is het stil. Dan stokken de stemmen. De deur vliegt open. Alize: „Waar is papa? Die speelt in dit verhaal ook mee.” Docent Averesch moet opdraven om ”papa’s” stem in te spreken.

De eerste cd leverde na aftrek van alle onkosten 1800 euro op. Het geld ging naar vier buitenlandse scholen voor christelijk onderwijs. Hoeveel de tweede cd oplevert, weet Averesch niet. „We laten er 1000 maken, die verkopen we voor 7 euro 50 per stuk.”

Of de klas na de tweede cd nog een derde maakt? Rianne Zwolsman: „Nee, jammer genoeg niet. Wij gaan van school af. Dit is ons laatste jaar.”