Geplaatst:28 jul 2008 09:31 - Gewijzigd: 28 jul 2008 09:31

Ff serieus: Het blijft zo leeg van binnen

Het is een veel gestelde vraag, maar ik wil hem toch stellen. Ik bid iedere avond en vraag vurig of God mij wil bekeren. En ik voel ook wel dat God er is, maar niet dat ik bekeerd ben. En ik vraag ook al aan God of Hij mij wil leren daar mee om te gaan, maar toch… Het blijft zo leeg van binnen.

Ik heb een vraag aan je: Hoe vaak geef jij de woorden „Uw wil geschiede” een plaats in jouw gebed om bekering? Ga het eens eerlijk na. Het zou niet vreemd zijn als de uitkomst tegenviel. Het ligt ons niet om alles wat wij vragen, ondergeschikt te maken aan Gods wil. Want dat betekent dat de Heere met onze verzoeken mag doen wat Hij wil. Dóét Hij wat wij vragen, dan is het goed. Doet Hij níét wat we vragen, dan is het ook goed.

Maar dat is voor geen enkel mens gemakkelijk. Dat was zelfs voor de Heere Jezus een worsteling. Hij is daarin niet opstandig of zondig geweest, maar Hij heeft er wel mee geworsteld. „Vader, of Gij wilde deze drinkbeker van Mij wegnemen; doch niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede.” … „En in zware strijd zijnde, bad Hij te ernstiger.” (Lukas 22:42 en 44)

Werd het gebed van de Heere Jezus verhoord? Het lijkt van niet. Want God nam de lijdensbeker niet van Hem af. Toch werd Zijn gebed wel verhoord. Het bidden bracht Hem tot volkomen onderwerping aan de wil van Zijn Vader.

Ligt het daar misschien aan dat jij zo vaak denkt dat God jouw gebed niet hoort? Bidden om persoonlijke bekering is heel belangrijk, maar bidden dat Gods wil geschiedt, gaat daar ver bovenuit. Eén ding is daarbij heel bemoedigend: het past bij Gods wil dat jij je bekeert (1 Tim. 2:4).

Nog iets: hoe lang bid je al? Een paar maanden? Een jaar? Drie jaar? Ik begrijp heel goed dat je het gevoel hebt dat je al zo lang bidt. Maar weegt dat op tegen het belang van bekering? Weegt dat op tegen de tijd dat God jou al bidt: „Laat je met God verzoenen”? (2 Korinthe 5:20).

Ga daarom door, ondanks dat lege gevoel. En dan mag je je gedragen als een zeurend kind, dat eindelijk van zijn moeder krijgt waar het om vraagt. In het gewone leven noem je dat onbeschaamd gedrag. Maar dat gedrag wordt door de Heere Jezus juist aangeprezen als het om bidden gaat. Lees maar in Lukas 11:5-9.

L. Snoek

Heb jij ook een vraag over geloof, relatie of samenleving? Mail naar achterkrant@refdag.nl.