Gerald Harbers - 21 jul 2008 09:49 - Gewijzigd: 21 jul 2008 09:49

„Een boek met gevoel en humor”

Winanda van Helden (18) uit Wijk en Aalburg kan niet zonder boeken leven. „Op het moment lees ik minder omdat ik m’n moeder in de huishouding help.”

Boek: ”Een kleine wereld”, Marga Kool, 253 bladzijden.

Samenvatting: „Het boek is een autobiografie en het gaat over een archeologe die teruggaat naar haar geboortedorp in Drenthe omdat haar vader ernstig ziek is. Hij ligt in het ziekenhuis, zij verblijft in het huis waar ze vroeger woonde.

In de tijd dat ze daar is, komen er allerlei herinneringen uit de jaren 50 boven.

Winanda van Helden (18)

Het is mooi om over het leven van vroeger te lezen. De vader van de hoofdpersoon was boer, hun leven was sterk verbonden aan de seizoenen.

Het verleden heeft ook minder mooie kanten volgens de hoofdpersoon. Doordat het dorp zo klein was, hield iedereen elkaar goed in de gaten. De mensen vonden het bijvoorbeeld vreemd dat zij ging studeren. Uiteindelijk eindigt het boek met een herinnering van de hoofdpersoon bij een sloot waar ze jaren geleden met haar vader schaatste. Hij zei toen: „Ik laat je nooit los.” Dat is dubbel bedoeld.”

Mooi: „Het boek is geschreven met veel gevoel en humor. Kool schrijft over de vergankelijkheid van het leven, dat vind ik een mooi thema.”

Minder mooi: „Het boek is niet christelijk. De hoofdpersoon gaat niet naar de kerk en leeft anders dan wij gewend zijn en soms komt er een vloek in voor.”

Boekenwurm: „Ik houd ontzettend veel van lezen. Tegenwoordig doe ik het iets minder omdat m’n moeder haar pols heeft gebroken, daarom help ik haar in de huishouding. Toen ik op school zat, las ik vaak urenlang. Eén keer zelfs een hele dag: thuis, op school, onder de les. Totdat het boek uit was.”

Laatst gelezen boek: „”Eliska” van Iva Prochásková. Het gaat over een Russisch meisje dat een toren beklimt. Ze valt en breekt haar been waardoor ze haar droomberoep, danseres, niet kan uitoefenen.”

Tips: „”De gelukkige klas” van Theo Thijssen, ”De kleine Johannes”, van Frederik van Eeden, ”De dochter van de poppenspeler” van Jan Montsuur. Wat ik ook heel mooi vond, was ”Dit is om nooit meer te vergeten”. Het zijn echte brieven van Helga Deen die zij verstuurde vanuit een concentratiekamp Zij heeft de oorlog niet overleefd.”