Jacob Hoekman - 11 jul 2008 11:15 - Gewijzigd: 11 jul 2008 11:15

„In Sierra Leone kan ik zelf zien voor wie ik bid”

Nog een kleine week, dan vertrekt Erwin Vink (19) voor een werkvakantie naar Sierra Leone. Om een school uit de grond te stampen, maar ook om te leren van mensen die een zware oorlog hebben doorstaan.

Werkvakanties zijn in. Tientallen busjes vertrekken ook deze zomer weer naar allerlei landen in Oost-Europa, om te helpen in weeshuizen, scholen en kerken.

Sommigen zoeken het verderop. Via Woord en Daad vertrekt donderdag een groep van zo’n dertig christelijke jongeren naar Sierra Leone, een land in West-Afrika waar tien jaar lang een heftige burgeroorlog woedde.

Een van de deelnemers is Erwin Vink uit Ouderkerk aan den IJssel. Hij heeft iets met Afrika, al is hij er nog nooit geweest. „Het is vooral een gevoel. Afrika moet een van de mooiste continenten zijn die er bestaan. Dan kan ik wel als decadente Europeaan op een luxe vakantie naar Afrika gaan, maar ik kan ook meegaan met een werkvakantie en zo het nuttige met het aangename combineren.”

Een vriend vroeg Erwin of hij soms voor drie weken naar Afrika vertrekt om zijn schuldgevoel af te kopen. Erwin, resoluut: „Dat is niet zo. Ik ben een verwende Nederlander, dat is waar, maar juist daarom wil ik dat land zien. Wat weten we nu van die mensen? Als ik voor hen bid, voor wie bid ik dan eigenlijk? Dat hoop ik nu zelf te ontdekken.”

Met zijn reisgenoten maakt de student personeel en arbeid aan de Hogeschool Rotterdam zich verdienstelijk door een schooltje te bouwen. „Dat wil zeggen, de onderste verdieping”, relativeert Erwin.

Naast het werk hoopt hij op veel contacten met de bevolking. „Ik verwacht dat veel mensen psychisch helemaal kapot zijn door de burgeroorlog, bijvoorbeeld al die kindsoldaten. Dan denk ik: wie ben ik eigenlijk om te helpen? Aan de andere kant: als heel de wereld zo denkt, wordt het nooit beter.”

Maar zelf leren is minstens zo belangrijk als helpen, vult Erwin aan. „Ik ben niet degene die de mensen daar gaat vertellen hoe het zit. Nee, ik wil juist degene zijn die leert. Wat ik zo knap vind, is dat de mensen op foto’s altijd lachen, hoe beroerd hun situatie ook is. Wat dat betreft kan ik vooral van hen leren.”

Met een lach: „En ik zal niet ontkennen dat het meteen een mooie manier is om wat meer van de wereld te zien.”