Geplaatst:26 jun 2008 11:02 - Gewijzigd: 26 jun 2008 11:02

Leven in een verwoest huis

Met mijn familie woon ik in de voorstad Noord-Okkalapa van de hoofdstad Rangoon. Ons huis is volledig verwoest door de cycloon Nargis die op 2 mei over ons land raasde. Voor ons huis stond een enorme palmboom van 20 meter hoog en die stortte tijdens de storm op ons huis. Gelukkig konden wij op tijd wegvluchten.

Nu staat er nog maar een klein deel van ons huis overeind en is het een grote bende.

Overdag verblijven we bij de buren en als het ’s avonds niet regent, slapen we op de vloer van ons geruïneerde huis. Wanneer het regent, schuilen familie en buren in een van de weinige huizen die nog onderdak bieden.

Ik heb een baan in een onderneming, terwijl mijn vader riksjabestuurder is en mijn moeder vanuit huis werkt. Mijn jongere broertje van 16 is vorig jaar van school gegaan en klust hier en daar wat bij. Na de cycloon heeft hij heel wat werk, maar daarvoor waren mijn vader en ik vooral verantwoordelijk voor het inkomen van onze familie.

Ik zit erover te denken ons huis opnieuw op te bouwen, maar voedsel is op dit moment veel belangrijker dan dat ons huis wordt opgebouwd. We hebben kleding en voedsel nodig. We hebben werk nodig om te kunnen eten. En op dit moment kan ik niet naar mijn werk, omdat ik mijn buskaartje niet meer kan kopen.

Kyam Win Than (17), Birma

Drie geiten en twee buffels
Wat voorafging: Kudumula groeit op in een afgelegen dorp in India, waar niemand van het Evangelie heeft gehoord. Op een dag komt er een predikant langs die de dorpsbewoners over God vertelt. Kudumula’s vader en oom sturen de man aanvankelijk boos weg, maar de oom krijgt een droom en komt tot geloof.

Het was verbazingwekkend dat mijn tante en oom, die analfabeet waren, op miraculeuze wijze in staat waren de Bijbel te lezen. Ik zag het als een geschenk van God aan hen. Door deze grote veranderingen, niet alleen op spiritueel maar ook op sociaal en economisch gebied bracht de Agapèmissie enorme verbeteringen in onze levensomstandigheden.

Dankzij wat spaargeld en de inkomsten die mijn moeder verkreeg door het houden van drie geiten en twee buffels kregen we beter voedsel. We waren niet meer volledig afhankelijk van het bos.

Agapè organiseerde een alfabetiseringscursus, waardoor onze ouders leerden lezen en schrijven. Ze herkenden nu de busnummers wanneer ze reisden en werden niet bedrogen wanneer ze geld moesten omwisselen.

Agapè heeft mijn leven, en dat van bijna de helft van mijn dorpsgenoten, totaal veranderd. Ik prijs God omdat Hij daarin Zijn liefde heeft laten zien.

De predikant is later nog een keer in het dorp uitgenodigd. Hij nam me mee naar Count, een school. Wanneer ik nu naar mijn dorp terugga, vertel ik mijn vrienden over mijn leven hier en over wat ik allemaal heb meegemaakt op school. Ik leer hun nieuwe liederen en verhalen.

Ik ervaar het als een zegen dat ik me kan ontwikkelen. Na school wil ik graag verder studeren. Ik twijfel nog over de keus tussen een opleiding commercie en economie of een vakschool.

Kudumula Bayanna (15), India

Het eerste deel van Kudumula’s verhaal stond vorige week op De Achterkrant.