Jacomijn Hoekman - 14 jun 2008 08:14 - Gewijzigd: 14 jun 2008 08:14

„Ik moet ff mijn zoontje in bed leggen”

Esther werd op haar vijftiende moeder van Marvin

Kwart over vier ’s middags. Esther van Leijenhorst (17) uit Hoevelaken is net thuis uit haar werk bij een verzorgingstehuis in Barneveld. Haar zoontje Marvin (2) drentelt enthousiast om haar heen. „Kom, toeter”, brabbelt hij tegen haar. Aan haar hand trekt hij zijn moeder overeind. „Toeter”, herhaalt hij nog eens dringend, aangevend dat hij écht zin heeft even op haar scooter te zitten. Esther is een van de duizenden tienermoeders in ons land.

Veertien is Esther, als ze zwanger wordt van haar drie jaar oudere vriend. Ze heeft dan al twee jaar verkering met hem. Seksuele voorlichting had ze van haar ouders gehad. Ook kreeg ze mee wat de Bijbel over seksualiteit zegt. Toch gaat ze in haar verkeringstijd een duidelijke Bijbelse grens over. Ze had niet verwacht daardoor zwanger te worden. „Ik dacht: Dat overkomt mij niet. Mijn zus misschien, mijn vriendinnen, maar niet mij.”

Alle signalen wijzen erop dat er een kindje in haar buik groeit. Ze is ’s morgens misselijk en wordt maar niet ongesteld. Toch kan Esther het niet geloven. Pas als ze met haar moeder naar de huisarts gaat en negen weken zwanger blijkt, landt het nieuws. Esther: „Gelukkig bleef mijn moeder heel kalm. Maar mijn vader was erg teleurgesteld toen hij het nieuws hoorde. Dat deed pijn.”

Esthers vriend, die niet christelijk is, reageert zoals ze had verwacht. „Hij wilde een abortus. Maar dat wilde ik niet.” Fel: „Ik ben geen moordenaar.”

Lopend vuurtje
Na twee weken stelt Esther het Van Lodensteincollege, waar ze op dat moment in de derde klas van het vmbo zit, in kennis van haar zwangerschap. Een docent bereidt de klas voorzichtig voor. „Het gaat om Esther”, begint hij. Alle hoofden draaien om naar Esther, die met een rode boei achter in de klas zit. „Jullie weten dat ze al een tijdje verkering heeft en wat er dan kan gebeuren. Esther is zwanger.” De klas reageert vol ongeloof. „Jij? Nee, dat kan niet.” Het nieuws verspreidt zich als een lopend vuurtje door de school. Esther: „Als ik door de gang liep, stootten meisjes elkaar aan. „Daar heb je haar”, zeiden ze. „Dat is ze.””

Esther probeert zich daar zo min mogelijk van aan te trekken en blijft naar school gaan met haar „dikke buikje.” Tot twee weken voor de bevalling. „Als het kindje in de les tegen mijn buik schopte, kwamen alle meiden naar me toe gerend om te voelen.”

Ruggenprik
Als de bevalling aanbreekt weet Esther niet wat haar overkomt. Omdat ze dan nog maar 15 is, moet ze in het ziekenhuis bevallen. „Gelukkig was de verloskundige constant bij mij. Maar het deed zo’n pijn. En als ik dan aan mijn moeder vroeg: „Mama, wordt het nog erger?”, dan kon ze alleen maar knikken. Mijn moeder vond het verschrikkelijk. In het ziekenhuis dachten ze dat ik het niet zou uithouden. Toen hebben ze me een ruggenprik gegeven. Twee uur lang kon ik daardoor een beetje bijtanken. Ik zag op de machine dat ik een wee had, maar voelde tenminste niets.”

Abortus
Hoe moeilijk de bevalling ook was, toen Esther het kindje in haar armen sloot was ze alleen maar blij. „Dat zo’n kindje in jouw buik kan groeien”, zegt ze, nog steeds met verwondering in haar stem.

Marvin wordt gedoopt in de gereformeerde gemeente in Amersfoort. Esther draagt het kindje de kerk binnen, haar ouders houden hem ten doop. Na de bevalling maakt Esther haar school af. Haar moeder zorgt voor Marvin.

Een paar maanden na de geboorte van Marvin verbreekt Esther de relatie met haar vriend. „Het ging niet meer”, zegt ze kort maar krachtig.

Na het vmbo stroomt ze door naar de mbo-opleiding ouderenzorg. Eén dag in de week naar school, vier dagen stage. „Ik ben zo aan het vechten voor een bestaan. Ik vind het moeilijk om daarnaast nog voor Marvin te zorgen”, geeft Esther toe. „Hij wordt zo snel groot. Het is niet niks als je je kind maar een paar uurtjes per dag kunt zien. En als ik moe thuiskom van school of van mijn werk, heb ik vaak geen zin meer om hem nog aandacht te moeten schenken.”

Esther woont nu nog bij haar ouders en ziet in hoeveel voordeel haar dat biedt. „ Als ik nu vecht voor mijn opleiding, heb ik er over een paar jaar profijt van.”

Een leven zonder Marvin kan ze zich niet meer voorstellen. Ook haar huidige vriend, aan wie Esther veel steun heeft, accepteert Marvin volkomen. Alleen als ze in haar vrije tijd op MSN zit, staat ze soms verbaasd van de vreemde reacties op haar opmerking dat ze tussendoor „ff haar zoontje in bed” moet leggen. „Dan zijn degenen met wie ik msn soms meteen weg.”

Esther vertelt haar verhaal niet voor niets in de krant. „Ik wil andere meiden laten weten dat abortus echt geen oplossing is. Daar krijg je ongelooflijk veel spijt van. „Als ik bedenk dat ik Marvin weg had kunnen laten halen...” Ze maakt haar zin niet af, maar haar vertrokken gezicht spreekt boekdelen.

Nog één advies heeft ze: „Pas op als je verkering hebt. Ik heb ook voorlichting gehad, maar deed er niets mee. Ik dacht: dat overkomt mij niet. Maar iedereen die met een jongen naar bed gaat, kan zwanger worden.”

Wil je Esther mailen, stuur dan een e-mail naar tienermoeder@refdag.nl.