J. Visscher - 29 mei 2008 19:14 - Gewijzigd: 29 mei 2008 19:14

Niet weten waar de Franse klepel hangt

„Hier, een dextrootje, dan gaat het vast wat beter.” Behulpzaam biedt mijn linkerbuurvrouw, Anne-Marije, het energiesnoepje aan.

Donderdagmiddag, even voor half twee. In de gymzaal van het Van Lodensteincollege in Amersfoort start zometeen het vwo-examen Frans. Na het voorlezen van Psalm 27 gaat de envelop open. Opperste concentratie bij de dik 20 leerlingen.

Meer dan vijftien jaar nadat ik in hetzelfde examenschuitje zat, mag ik opnieuw een poging wagen. Nu als verslaggever, totaal niet voorbereid. Mission impossible…

”Amours virtuelles”, (virtuele liefdes) gaat -hopen dat ik dat in ieder geval heb gesnapt- over een virtuele dame, ViViene. Lieve help, wat betekent fiancée? Verloofde, leert het woordenboek, waarvan op elk tafeltje een exemplaar ligt.

Ik blader me suf in dat ding. Nombril is navel. Pudique is kuis. Musulmans is mohammedaans.

En die klok maar tikken. Nog negen teksten te gaan.

Stilaan begin ik te vrezen dat dit Franse avontuur voor mij uitloopt op une grande déception, ofwel een pijnlijke geschiedenis. Weliswaar meen ik ongeveer, met de nadruk op ongeveer, te snappen waar de teksten over gaan, maar zin na zin struikel ik over onbekende woorden. Wel een klok horen luiden, niet weten waar de Franse klepel hangt.

Maar we ploeteren vrolijk voort.

Het tyrannieke, verwende kind (”Le jeune tyran”) staat centraal in tekst 2. Hoe moeten ouders en leerkrachten deze jonge raddraaiers aanpakken? Zucht, wat betekent surtout ook alweer? Ergens in de grijze massa bovenin gaat een laatje op een kier. Toch maar weer dat woordenboek grijpen. Surtout is vooral.

Na een uur worden er flesjes fris uitgedeeld. Welkom! Aquaris Rehydration. Is dat ook geen Frans?

Inmiddels is meer dan een uur van de 2,5 uur examentijd verstreken. Ik zit nog maar bij vraag 8 van de 47. Dit gaat niet goed komen.

Een uur voor de finish stijgt de Franse woordenzee me tot aan de lippen. Enterré sous le pavé; en: auraient été arrachées? De wat? Geen enkel idee. Kom op, doorlezen met die hap!

Een tekst over een beroemde begraafplaats, Père-Lachaise, eentje over dubbele nationaliteiten in Frankrijk, de volgende over de rol van conciërges. Toch?

Redelijk stuurloos race ik door een Frans doolhof. „Het is kwart voor vier”, zegt E. Kooijmans, examencoördinator vwo. „Nog een kwartier. Let op de tijd.” Ik moet nog een paar teksten. De multiple-gok-tent maar in.

Verreweg de meesten zitten nog over hun examen gebogen. Een zucht hier, een kreun daar.

„Geliefden. Het is tijd”, spreekt Kooijmans aan het eind van de marathon. „Ik heb het examen niet helemaal afgekregen”, zegt mijn buurvrouw. Kijk, gedeelde smart is halve smart.

Met enige huiver wacht ik in de docentenkamer op het oordeel van docente Frans D. Palland, die mijn examen meteen nakijkt. Uitslag: 26 van de 47 vragen zijn goed ingevuld. Zeker op het onderdeel meerkeuzevragen waarbij je op een lege plek in de tekst een woord moet invullen, ben ik de mist in gegaan.

Voorlopig komt het cijfer uit op een 4,9, waarbij uiteindelijk nog maximaal een punt bij kan komen. ’t Zal toch niet zo zijn dat ik met de hakken over de sloot een voldoende ga halen…Dat moet dan mazzel zijn.