Boek verzinnen tijdens examen
Voor kinderboekenschrijver Bert Wiersema (49) is het ruim dertig jaar geleden dat hij zijn eerste examen maakte. Deze weken zit de Drachtense auteur als docent aardrijkskunde en Duits in het examenlokaal om te surveilleren. Er is volgens hem in al die jaren weinig veranderd. Wiersema blikt terug.
„Eigenlijk vind ik dat het sfeertje rondom de examens nog opvallend veel op dat van vroeger lijkt. Ik werk zelf in het voortgezet onderwijs en moet deze en de komende week weer verscheidene uren bij de examens zitten. Dat gaat nog net zo als dertig jaar geleden. Rijtjes tafels in de gymzaal en doodse stilte. Zweten voor de leerlingen, en vervelen voor de docenten. Je mag als docent tijdens het examen niet nakijken of een boek gaan lezen. Maar gelukkig heb ik veel fantasie en ga ik meestal een nieuw boek zitten verzinnen. Dat kunnen ze je gelukkig niet verbieden.

Kinderboekenschrijver Bert Wiersema blikt terug op zijn examentijd. Er is in al die jaren weinig veranderd, vindt hij.
Wat wel anders is dan vroeger, is dat er nu computers gebruikt worden. Die waren er dertig jaar geleden niet. Ik heb al mijn verslagen en werkstukken met de hand geschreven. Op de pedagogische academie (PA) had ik zelfs een kalligrafeerpen, ik schreef al mijn werkstukken in schoonschrift. Daar had ik toen nog het geduld voor.
Zelf heb ik drie keer een schoolexamen afgelegd. In 1975 voor de mavo, in 1977 voor de havo en in 1980 voor de PA. Op mijn veertigste heb ik de lerarenopleiding gedaan, maar daar hoefde je geen examen voor te doen.
Om heel eerlijk te zijn vond ik het examen van de mavo het moeilijkst. Ik ben van mezelf vrij onzeker, en daarbij ook nog eens een laatbloeier. Op de mavo was ik een heel middelmatig jongetje, en het stond dus ook echt niet vast dat ik in een keer mijn diploma zou halen. Op de havo had ik al veel meer zelfvertrouwen en waren de cijfers beter, en op de PA was ik een van de beste vier. Ik moest het examen toen dus echt even leren.
Dat examen was overigens ook weer geen eitje, hoor. Ik zat op een gereformeerde PA en daar werd je geacht ook je diploma gereformeerd onderwijs te halen. Ik had dikke boeken van oude kerkvaders op mijn lijst gezet. Het examen was mondeling en werd afgenomen door predikanten. Een van hen ging er eens lekker voor zitten en zaagde me helemaal door over de kwestie-Geelkerken, tot ik het zweet op mijn voorhoofd had staan. Gelukkig kwam mijn docent me te hulp door op te merken dat de vragen zelfs voor een predikantenopleiding nog behoorlijk pittig waren.
De examenkandidaten van dit jaar wens ik veel sterkte toe. Ga op tijd naar bed. Zoek een goede balans. Je moet enerzijds je uiterste best doen, maar je moet er anderzijds op een gezonde manier relaxt mee omgaan. Je hebt er jaren voor geleerd. Het zit allemaal wel ergens in je hoofd. Diploma’s zijn belangrijk, maar of je gelukkig wordt in je leven hangt van heel andere dingen af. En natuurlijk mag je de Heere vragen of Hij je helpen wil. Hij is overal aanwezig, ook in het examenlokaal.”