Geplaatst:14 mei 2008 10:28 - Gewijzigd: 14 mei 2008 10:28

Moederdag

Misschien zeg je: dat is te laat, Moederdag is voorbij. Maar daar gaat het me nu net om, want dat zou toch wel verdrietig zijn. Ik zou willen voorstellen daar verandering in te brengen en ik zal het verduidelijken.

Toen ik vroeger docent was op een middelbare school heb ik eens een klas tegen me in het harnas gejaagd door te zeggen: „Moederdag? Is dat geen uitvinding van de commercie, die ene Moederdag in het jaar? Ik ben er tegen!” Het was niet verkeerd een klas eens te prikkelen, want dan had je tenminste de aandacht.

„Dat hadden we nooit van u gedacht! U bent toch zo voor een fijn gezinsleven, hoe kunt u daar nu op tegen zijn?” was het antwoord van de leerlingen. Daarop heb ik ze gezegd, dat het eigenlijk een schande is, als er maar één moederdag in het jaar is, maar één dag waarop moeder eens flink verwend wordt en niets hoeft te doen in het gezin. Eigenlijk mag iedere zondag wel Moederdag zijn. Een moeder loopt heel de week al te werken voor het gezin van de vroege morgen tot de late avond. Daarvan mag ze toch wel één dag in de week vrijgesteld worden?

Ik weet wel dat het gezinspatroon waarin de moeder de huishouding voor haar rekening neemt voor veel mensen als achterhaald geldt, maar in het huwelijksformulier is het toch nog steeds opgenomen en onze vrouwen zeggen daar altijd nog ja op. Ik hoop dat ze dat van harte doen. In mijn jeugd heb ik al een diep respect gekregen voor moeders die hun taak verstaan en er zijn voor hun kinderen.

Voor het opstel op het examen koos ik het onderwerp ”sleutelkinderen”, omdat ik het zo triest vind als een kind dat uit school komt een leeg huis vindt, omdat moeder dan nooit thuis is. Ze dragen de huissleutel bij zich en kunnen dan zelf de deur open doen om een huis te vinden zonder moeder. Is een huis zonder moeder voor hen wel een thuis?

Het is erg genoeg als een moeder gemist wordt door overlijden, maar wat rijk is het als een kind zijn verhaal kwijt kan bij het thuiskomen, of bij moeder kan uithuilen over onrecht wat hem is aangedaan, of in geuren en kleuren kan vertellen waar de juf of de meester over vertelde. Het eerste artikel dat ik ooit schreef, was een reactie op een artikel over Moederdag, geschreven door een feministe. Een vrouw in het huishouden vond ze maar een sloof en een slaaf. Ik vond het sneu voor mijn eigen moeder, die twaalf kinderen groot mocht brengen en voor wie ik in mijn jeugd helaas veel te weinig respect had opgebracht.

Schandelijk is het dat een thuis werkende vrouw op formulieren moest invullen dat ze „zonder beroep” was. Een moeder die haar taak verstaat, heeft een van de mooiste beroepen. Als ze hoger opgeleid is, kan ze haar talenten ook nuttig aanwenden in de begeleiding van de studie van haar kinderen en in ieder geval vormt ze voor man en kinderen een thuisbasis, waar de gezinsleden bij mogen tanken, zichzelf mogen zijn, haar liefdevolle zorg ervaren en dat alles om voor elkaar en voor anderen tot zegen te mogen zijn. Eén Moederdag in het jaar is dan wel heel schraal.

Van harte gun ik de moeders hun moederdagcadeaus, maar nog meer van harte gun ik hun een wekelijkse Moederdag. Om tijd te hebben voor zichzelf, om op te gaan naar Gods huis en om zelf ook eens van het gegevene te leven, kon het zijn niet alleen voor het lichaam, maar ook voor de ziel.

Ds. C. J. Meeuse, Goes