COLUMN OFER: Koninginnedag
Ooit was Paleis Soestdijk het epicentrum van de viering van de jaarlijkse Koninginnedag. Koningin Juliana trok er royaal een hele ochtend voor uit om vanaf het bordes de felicitaties en de cadeaus van het volk in ontvangst te nemen.
Op een 30 april in de jaren zeventig ben ik met m’n vader en met twee broers naar Soestdijk geweest. We waren er al vroeg en stonden behoorlijk vooraan. Heel in de verte zagen we het paleis en op het bordes stond de koninklijke familie.
Het was een belevenis van jewelste, ook al heb ik de koningin niet kunnen ontdekken.
Die zag ik pas de dag erop in de krant.
Met het aantreden van koningin Beatrix werd het allemaal anders. De viering van Koninginnedag werd gedecentraliseerd. Niet het volk ging naar de koningin, maar de vorstin bezocht het volk.
En met die decentralisatie kwamen ook de immense Oranjefeesten in de steden en dorpen op gang. Inmiddels kleurt heel Nederland al in de nacht van 29 op 30 april oranje.
Als je even wat afstand neemt, is het een potsierlijk gebeuren. Toeristen die nietsvermoedend juist op Koninginnedag in bijvoorbeeld Amsterdam zijn, kijken zich de ogen uit. Op het journaal lieten de nieuwsmakers een vakantieganger uit Maleisië zien die zich voor de gelegenheid een hoofddeksel in de Hollandse nationale kleuren had aangeschaft. Hij stotterde wat voor de camera en ’t was pijnlijk duidelijk dat hij eigenlijk zelf niet begreep wat hij aan het doen was.
De toeristen in een rondvaartboot toonden zich ronduit beduusd. „Wat een verbondenheid met uw koningin”, stamelde een oudere man in onwennig Engels.
Zonder die verbondenheid van het Nederlandse volk met het koningshuis principieel in twijfel te trekken, moet eerlijk gezegd worden dat de viering van Koninginnedag voor de meeste mensen niet veel meer met de Oranjes te maken heeft. Hoe populair onze vorstin ook is; Koninginnedag is voor veel mensen gewoon een dag om eens lekker gek te doen.
Wie nog wat beter kijkt, ziet dat de koninklijke familie juist op deze dag hard aan de eigen populariteit werkt. De gunst van het volk moet verdiend worden en daar leent Koninginnedag zich uitstekend voor.
En dus bindt de Argentijnse prinses Máxima, die niet lang geleden het volk nog in woede deed ontsteken door te zeggen dat dé Nederlander niet bestaat, zich oranje skeelers onder. Samen met Willem-Alexander zwiert ze even later over het ’ijs’ van kunststof. En het publiek juicht. „Als dit geen Hollanders zijn!”, schreeuwt een geëmotioneerde Fries. En hij roept erachteraan: „de perfecte koning en koningin!”
Koningin Beatrix maakt het populariteitsoffensief even later vakkundig af. Ze bedankt de Friezen voor hun hartelijke ontvangst en gebruikt dan twee Friese woordjes waardoor de hele provincie de majesteit definitief in het hart sluit: „Tige tank!”
Een echte majesteit hoeft niet te koekhappen, zaklopen of schaatsen om de onderdanen op de banken te krijgen.
En dat onze koningin een echte majesteit is, bewees ze weer eens in Friesland.
Dé Nederlander mag dan volgens Máxima niet bestaan, maar dé koningin van Nederland bestaat wel degelijk.
Met tige tank aan Beatrix.
OFER