Gerald Harbers -  5 mei 2008 08:23 - Gewijzigd: 5 mei 2008 08:23

Pech met de trekker onderweg

ELST - Precies 4,72 meter lang en bijna 3 meter hoog is de kar. Ervoor staat een tractor. Hij kan maximaal 30 kilometer per uur. Vier jongens bouwden de aanhanger zelf om tot een rijdende slaapplaats en maken nu een rit door Nederland. „Het is leuker dan een fietsvakantie.”

Op de rand van een modderig veldje staat de kar. Het voorste deel is ingericht als balkon. Voor het trapje staan vier paar gele klompen. Aan de ietwat wankele tafel zitten Ivo van Dam, Corné de Graaf, Steven Hak (alle drie 17 jaar) en Harm Aantjes (16). Regen tikt op het dak.

De vier vrienden komen uit de Alblasserwaard. Twee dagen deden ze erover om in Elst te komen. Harm: „We hebben ons niet gehaast. Na de eerste dag hebben we in een natuurgebied bij de Waal geslapen. Dat ging prima.”

Vier vrienden bouwden een aanhanger om tot slaapplaats. Met een trekker gaan ze door Nederland.

De aanhanger is door de vrienden zelf omgebouwd tot… ja wat? Harm: „Caravan.” Ivo: „Nee joh, dit is geen caravan.” Corné: „Ach, het geeft niet. We kunnen erin slapen en ermee op vakantie. Da’s het belangrijkste.”

Vorig jaar oktober begon het viertal met het ombouwen van de aanhanger. Steven: „De kar is eigendom van een buurman van mij. We mogen ’m lenen.” Corné: „Van een bedrijf kregen we een vracht hout.” Ivo: „En toen zijn we begonnen.” Na een discussie komen de jongens eruit dat er ongeveer 150 uur werk in de omgebouwde aanhanger zit.

Handrem

Oorspronkelijk was het plan om met de aanhanger en een antieke trekker van Corné of Steven door Nederland te gaan toeren. Steven: „Maar we kwamen erachter dat onze trekkers niet sterk genoeg waren. Daarom heeft m’n baas, ik werk bij een loonwerkbedrijf, deze aan ons uitgeleend.” Hij wijst naar de groene Deutz die voor de aanhanger staat.

Steven en Corné besturen om beurten de Deutz, die uit 1970 stamt. Corné: „Wij hebben een trekkerrijbewijs. Per dag rijden we een uur of zes.” Of dat niet lang is? Steven: „Absoluut niet. Soms zit ik voor m’n werk dertien uur achtereen op een trekker.”

De reis ging tot Elst voorspoedig. Ivo: „We hadden één keer pech. Precies op de provinciale weg natuurlijk. In een bocht begon de boel te roken en te stinken.” Harm: „Ik heb een veiligheidshesje bij me. Dat heb ik aangedaan en toen ben ik het verkeer gaan waarschuwen.” Ivo: „Wat bleek? De handrem zat nog vast.” Lachend wijst hij naar Steven en Corné: „Dat was een van hen vergeten.”

De tocht van de trekker met aanhanger gaat naar het noorden. „We willen naar Friesland.” Hoe dat gaat? „We kijken ’s ochtends hoe we van het ene naar het andere dorp moeten rijden. Meestal gaat dat goed. Tot nu toe zijn we maar één keer op een doodlopende weg gekomen. Gelukkig konden we tussen een paar paaltjes door op een andere weg komen.

Onderweg krijgt het viertal veel bekijks. Harm: „Bijna iedereen kijkt.” Ivo: „We zijn de politie al drie keer tegengekomen. Toch hebben die ons niet aangehouden. We houden ons keurig aan de regels: verlichting, reflectors, alles klopt.” Harm toont een toeter: „En hiermee zorgen we dat mensen wel naar ons kijken.” Hij demonstreert het. Een luide klank galmt tussen de bomen door. Een lijster springt verschrikt op.