Geplaatst: 4 apr 2008 11:42 - Gewijzigd: 4 apr 2008 11:42

Pa botst met puberduo

Het is rustig in huize Teunisse. Moeder Marjan zit met zes kinderen om de tafel. Vader Karel zit nog op kantoor. De kinderen houden zich koest omdat er een wildvreemde is aangeschoven. Niet voor niets krijgt de familie Teunisse intensieve begeleiding rond de opvoeding.

Het gezin bestaat uit negen personen. Vader Karel (46) en moeder Marjan (43) kregen zeven kinderen: Heleen (19), Maarten (17), Arjan (16), Tim (14), Rebecca (12), Esther (10) en Benjamin (7). Ze wonen aan de rand van een dorp in het midden des lands. Ze vormen een ’standaard’ reformatorisch gezin. Vader werkt hard, de kinderen gaan naar school, de vrouw is voltijdshuismoeder.

Het gesprek tijdens de maaltijd gaat over de verbouwing. De jongere kinderen spotten met de duur ervan. „Www.varkensstal.nl”, grapt Rebecca. Dan schakelen ze over op hun hobby’s. „Www.voetbalteam.nl”, zegt Benjamin. „Paardenenpoezen.nl”, lacht Esther. Tim is geïnteresseerd in het werk bij de krant, Heleen praat over school.

Arjan zwijgt. Als zijn bord leeg is, verdwijnt hij direct naar de voorkamer, waar zijn computer staat. Ook Rebecca glipt weg, naar de laptop. „Rebecca, kom je terug?” probeert moeder. „Even m’n spelletje afmaken”, is het antwoord.

Geen afwas
Voor het Bijbellezen krijgt moeder de twee weglopers wel aan tafel. Arjan legt zijn been op de nog altijd lege stoel van Maarten, buiten het gezichtsveld van zijn moeder. Benjamin mag het eerste stukje uit de kinderbijbel lezen. Trots formuleert de beginnende lezer de woorden. Erg snel gaat het niet. „Hakken”, fluistert moeder haar kind, groep 3, toe. Rebecca en Esther zitten zich te verbijten. Heleen neemt het over. Dan klinkt het „Wij danken U van harte” uit moeders mond.

Arjan lacht als hij hoort dat hij vandaag niet de vaat hoeft te spoelen en in de vaatwasser te doen. „De kinderen hebben allemaal een taak, volgens een rooster”, aldus zijn moeder. Arjan verdwijnt weer naar de voorkamer. Dan duikt broer Maarten op. Zijn verklaring over zijn afwezigheid blijkt niet consistent. „Ik was in slaap gevallen”, zegt hij tegen z’n moeder. Even later tegen de verslaggever: „Ik ben aan het lijnen.” Om vervolgens toch een bord spaghetti op te scheppen. „Ik dacht dat je aan het lijnen was?” verwoordt Marjan Teunisse met een lachje haar milde spot. Maarten zegt niets, pakt een Donald Duckje erbij en laat zich aan de eettafel zakken.

Even wordt de sfeer gespannen als vader Karel Maarten de eethoek uitstuurt. „Wij moeten hier zitten voor een gesprek.” „Maar ik ben binnen drie minuten weg!” moppert Maarten. Hij gaat staan, kijkt zijn vader boos aan, zijn lichaamskracht inschattend. Dan grist hij zijn Donald Duckje en bord mee en verdwijnt naar de zithoek. Voordat hij van wal steekt, veegt Teunisse met een stuk keukenrol een ketchupspetter van de eettafel.

Weinig vatbaar
Karel Teunisse vindt de opvoeding van zijn twee oudste jongens lastiger sinds ze de lagere school verlieten. „Ik maak moeilijker contact met hen, kan hen niet meer bereiken. Bovendien zijn ze weinig vatbaar voor correcties. Ze komen niet op tijd, laten de deuren openstaan, ruimen hun kamer en spullen nooit op, laten zelfs snoeppapiertjes naast hun bed vallen.”

Ondertussen zijn de schoolprestaties gering. Na een start op de havo zakten beiden af naar het vmbo, waar ze bleven zitten. „Ze doen niets aan hun huiswerk”, constateert moeder Marjan. En dan is daar de computer. „UŽren zitten de twee oudste jongens met hun vrienden te msn’en of op Hyves te krabbelen. Voor hun vrienden hebben ze wel tijd. Ik vind het gewoon jammer in het licht van verantwoorde tijdsbesteding, maar deze strijd hebben we een beetje opgegeven”, aldus Teunisse.

De namen en enkele persoonsgegevens van de familie Teunisse zijn veranderd ter bescherming van hun privacy.

Lees het hele artikel vandaag in de bijlage mensen van het Reformatorisch Dagblad