Geplaatst: 2 apr 2008 09:14 - Gewijzigd: 2 apr 2008 09:14

Een vergeefse reis

Het is een merkwaardige ervaring om bij een doordeweekse preekbeurt na een lange reis bij een kerkgebouw aan te komen om te bemerken dat de deur op slot is en er niemand is om je te ontvangen. Er is gewoonweg die avond geen kerk!

Ook weet je even niet hoe je het hebt, als je een consistorie binnenstapt en er zit al iemand op de predikantsplaats die kennelijk die avond daar ook voor de dienst uitgenodigd is.

Zulke dingen zijn me helaas verschillende keren overkomen. Ik zal de plaatsen hier niet noemen, want dat zouden betrokkenen niet op prijs stellen. Waar de schuld van de misverstanden ligt, komt overigens niet altijd boven tafel. Het is niet erg. Wie maakt er nooit eens een fout? Toch zal ik iets van deze ervaringen vertellen.

Zo toog ik een keer naar een gemeente in het noorden. Je moest er de huiselijke maaltijd voor ontberen en enkele files voor trotseren. Maar ongedacht was ik toch nog op tijd om… te constateren dat er op de afgesproken tijd geen gemeente opgekomen was. De scriba bleek er twee agenda’s op nagehouden te hebben en mijn preekbeurt stond in de agenda die niet geraadpleegd was…

Op een andere keer maakte ik een reis naar een grote stad, waar ik het kerkgebouw altijd moeilijk kon vinden. Veel eenrichtingsverkeer en als je eenmaal verkeerd gegaan was, moest je maar zien weer een oriëntatiepunt te vinden. Dan was er altijd nog de moeite om je auto te parkeren. Het was allemaal gelukt. Toen ik bij de kerk aankwam, was de deur op slot!

Na herhaaldelijk bellen kreeg ik te horen dat er geen dienst belegd was. Onder het genot van een kop koffie kon ik de scriba bellen. Die vertelde dat hij wel een preekbeurt in zijn agenda had staan, maar er stond geen naam van een predikant bij. Daarom had hij maar niets bekendgemaakt…

Weer een andere keer wilde mijn koster graag mee. Het was een lange reis van ongeveer anderhalf uur en die moet je toch twee keer op een avond afleggen. Het was een kleine gemeente waarvoor de reis werd gemaakt, maar kleine gemeenten moeten we niet vergeten. De Heere kan het Woord toch onverwacht zegenen, al is het bij een enkeling. Alleen, ook hier was geen enkeling. Men verwachtte me de volgende dag. Ik preekte toen nooit op donderdag vanwege de CGO-cursus in Gouda. Een misverstand dus. Gelukkig was de koster niet boos en hadden we onderweg goede gesprekken.

Het is ook een merkwaardige ervaring om bij een kerk aan te komen en te bemerken dat er al een broeder in de consistorie zit die kennelijk voor dezelfde avond gevraagd is, of te bemerken dat de kerk al aan is en te horen dat er iemand op de kansel staat…

Eerlijkheidshalve moet ik ook vertellen dat er wel eens een gemeente op mij heeft zitten wachten en dat ik vergeten was erheen te gaan! Dat is eigenlijk veel erger, want in het laatste geval zijn alle kerkgangers tevergeefs op weg gegaan, terwijl het in de eerste gevallen alleen mijn persoon betrof.

Je leert van zulke voorvallen dat je in de week voor de preekbeurt iets moet horen of lezen over de belegde dienst om niet tevergeefs een lange reis te maken. Soms denk je mismoedig dat het ook wel tevergeefs geweest kan zijn, als je een kerk vol aantrof… Wat deed Gods Woord bij ons? En hebben we het trouw gebracht? De Heere komt erop terug. Laten we bidden dat onze arbeid niet ijdel is in de Heere.

Goes, ds. C. J. Meeuse