Jacomijn Hoekman - 23 feb 2008 10:12 - Gewijzigd: 23 feb 2008 10:12

Klussen met Rode Kruis

Anouk (18) biedt mensen luisterend oor

EINDHOVEN - Oude mensen. Zieke mensen. Eenzame mensen. Of mensen die het alledrie tegelijk zijn. Anouk de Kramer (18) uit Eindhoven komt ze allemaal tegen. Ze doet mee met het deze maand gestarte Rode Kruisproject Klus Contact, dat op uiteenlopende hulpvragen ingaat. „Mensen willen graag hun verhaal kwijt.”

Voor de deur van het Rode Kruisgebouw in Eindhoven staat een Piaggiokluskar te glimmen in wat spaarzame zonnestralen. De kar -een soort overdekte scooter- is opvallend groen en wit gekleurd; kenmerk van sponsor Campina.

Anouk de Kramer (18) uit Eindhoven loopt stage als ”klusjesvrouw” bij het Rode Kruis.

Binnen is er onder de vijf stagiaires van het roc en de Fontys Hogeschool die gaan klussen nog weinig enthousiasme voor het vervoermiddel. Fluisterend mopperen ze wat over „stilvallen.” Het gezicht van stagiaire Yvette klaart op als ze hoort dat zij de gesponsorde scooter onder haar beheer mag nemen, die dezelfde gevleugelde kleuren heeft als de scootmobiel.

Het rijden in een driewielige bedrijfswagen valt niet mee, zo blijkt als Anouk naar verzorgingshuis Vitalias gaat, waar een klant op haar wacht. Het gevaarte, dat nauwelijks twee mensen kan herbergen, baant zich een weg tussen Citroëns, Peugeots en enkele Mercedessen. De auto’s die zich gewillig achter de Piaggio scharen voor een stoplicht, betreuren dat als het wagentje pas een dikke minuut later veertig rijdt. De paardenkrachten van de motor laten nog wat te wensen over, maar verder functioneert het karretje opperbest.

Alleen
Anouk maakt kennis met haar ”cliënt”, de 89-jarige P. van Ham, een kinderloze weduwnaar uit Eindhoven. „Ik ben bedroevend alleen overgebleven. Sommige mensen praten over eenzaamheid, maar je bent pas eenzaam als je echt niemand meer hebt, als je helemaal alleen bent.”

…de klusjeskar…

Van Ham is op latere leeftijd naar Eindhoven verhuisd en heeft er weinig kennissen. Anderhalf jaar geleden werd hij weduwnaar. Hij haalt een foto van zijn vrouw tevoorschijn en zet die op tafel. Op het naambordje naast de deur staat haar naam nog, naast die van hem. „Zij hoort er nog bij”, zegt hij zacht. „Maar het gemis voel ik nog steeds. Ik ben over haar dood heen gekomen, maar over de eenzaamheid kom ik nooit heen. Ik was ziek toen ze stierf, en het liefste was ik met haar gestorven.” Anouk luistert slechts; hij is blij te kunnen vertellen.

Niet iedereen die de hulp van Klus Contact inroept is eenzaam. Soms is het een gebrek aan technisch inzicht wat iemand naar de telefoon doet grijpen. Zo ging Hanneke, een van de stagiaires, vorige week op pad naar een man wiens dvd-speler niet goed werkte. Of ze technisch inzicht heeft? „Ach, ik heb even wat met de ondertiteling geprobeerd en toen deed hij het weer”, lacht Hanneke. Vandaag geeft ze een computercursus aan oudere mensen.

Terug naar het Rode Kruis, waar genoeg klussen binnen komen om de middag te vullen. De meiden doen in dit eerste stadium van het project echter maar één klus per middag. Op de vraag wie er een band kan plakken blijft het beangstigend stil. „Dat doet mijn vader altijd voor me”, zegt Hanneke. „Binnen- of buitenband?” aarzelt een ander. Het klusje wordt even opzij gelegd. B. Koopman, coördinator van Klus Contact: „Dat kunnen we misschien morgen doen.”

Miljoen mensen eenzaam
Het doel van Klus Contact is de spiraal van vereenzaming te doorbreken binnen Nederland. Eenzaamheid is een taboe. Uit onderzoeken van het Rode Kruis blijkt dat meer dan miljoen mensen in Nederland zich erg eenzaam voelen, voornamelijk 65-plussers. Met de vergrijzing neemt dit aantal snel toe. Het Rode Kruis wil jongeren door middel van Klus Contact bij de organisatie betrekken en hulp laten bieden aan kwetsbaren. Teams van klussers gaan op pad om alledaagse klusjes te doen. Het klusje is hierbij het middel voor sociaal contact.

Luisteren
Anouk de Kramer is eerstejaarsstudent sociale studies aan de Fontys Hogeschool in Eindhoven. Elke woensdagmiddag werkt ze als stagiaire voor het Rode Kruis.

Waarom deze stage? „Die sluit mooi aan bij mijn opleiding.”

Wat is er mooi aan? „De klusjes die we doen zijn vaak eenvoudig. Maar de mensen bij wie ik al op bezoek ben geweest, hadden vooral behoefte aan sociaal contact. Ik vind het fijn om die mensen dat te kunnen bieden.”

Moeilijk? „Ik vind het in het begin wel een beetje moeilijk om een gesprek op gang te krijgen, maar vorige week en vandaag viel dat heel erg mee. Beide keren begonnen mensen over zichzelf te vertellen. Dan vind ik het niet meer zo moeilijk om het gesprek op gang te houden. Ik stel vragen naar aanleiding van hun verhaal. Het is vooral luisteren, de mensen willen graag hun verhaal kwijt.”