Geplaatst: 6 feb 2008 09:15 - Gewijzigd: 6 feb 2008 09:15

Intertrinitarisch

Als je zo’n moeilijk woord boven een artikel ziet staan, zou je stoppen met lezen voordat je bent begonnen. Toch is het niet zo’n moeilijk woord als het lijkt. We kennen ook woorden zoals internationaal en intermenselijk. Het Latijnse woord ”inter” betekent ”tussen”. Het gaat hier dus over de onderlinge verhouding tussen de drie Personen in God (triniteit is drie-eenheid).

We leven van de liefde. Is zonder liefde ons leven wel zinvol? Leven kan immers niet zonder liefde en is ook niet bedoeld ooit zonder liefde te zijn, want God, Die enkel liefde is, heeft ons naar Zijn beeld gemaakt. God is liefde; daarom zijn wij mensen op liefde aangelegd. Omdat wij zo zijn gemaakt dat we op God lijken, kunnen we enigszins de liefde ’begrijpen’ die de Vader heeft voor Zijn Zoon, die de Zoon heeft voor Zijn Vader en die er onderling is tussen de Heilige Geest en de Vader, en tussen de Heilige Geest en de Zoon.

Daarover gaat het in dat moeilijke woord boven dit artikel: de liefde tussen de drie Personen van de Drie-eenheid. God is liefde, niet in de eerste plaats omdat Hij voor mensen liefdevol is, maar omdat Hij onderling vol van liefde is. Alles in ons leven is afhankelijk van deze liefde, die de dragende grond is van ons leven. Daarom openbaart de Bijbel ons ook wat we amper kunnen bevatten, namelijk hoe het er tussen de Vader en de Zoon voor staat, hoe hun onderlinge verhouding is.

Daar hebben we dus, om zo te zeggen, wat mee te maken. Het gaat ons aan in de wortels van ons bestaan. Het vertelt ons meer over ons gestel dan alle genetische codes ons kunnen vertellen, en dan alle ontrafeling van DNA-raadsels ons kan leren. We zijn zo gemaakt dat we kunnen liefhebben, omdat we op de liefhebbende God lijken.

Hoe kunnen we liefhebben? Wat gebeurt er met ons wanneer liefde ons hart bezet? Dan hebben we iets wonderlijks van God gekregen, volgens de Bijbel, want die vertelt ons: de liefde is uit God. Dus niet van onszelf. En dat blijkt wanneer we de cijfers van het aantal echtscheidingen onder ogen krijgen. Wie God verlaat, verlaat de Bron van de liefde, ook van de aardse liefde.

Daarom moeten we terug naar de God van liefde, en we moeten ons oor te luisteren leggen aan de Bron van de verklaring van deze liefde, om in een door zelfliefde verziekte maatschappij weer te leren wat liefde is en hoe liefde mogelijk is.

Hoe heeft God lief? Eén aspect daarvan noem ik: Gods liefhebben is een vertrouwend liefhebben; en ons liefhebben moet ook zo zijn, anders lijkt het niet op de Goddelijke liefde en is het dus een pervertering, een bederf van ware liefde. Johannes de Doper vertelt ons in Johannes 3 vers 35: „de Vader heeft de Zoon lief, en heeft alle dingen in Zijn hand gegeven.”

Een man die zijn vrouw liefheeft, geeft alles in haar hand, vertrouwt namelijk zichzelf en al het zijne aan haar toe. Andersom ook. Maar een vrouw die zichzelf of iets van het hare niet aan haar man toevertrouwt, heeft hem dus niet lief; en andersom ook niet.

Gods liefde is niet alleen het (enige) volmaakte voorbeeld van wat liefde is en hoe liefde is, maar deze intertrinitarische liefdeband tussen de Vader en de Zoon en de Heilige Geest is ook de kracht van de menselijke liefde (huwelijksliefde, vriendenliefde of naastenliefde). Zo, zoals God is en liefheeft, zo schiep Hij ons en zo dienen we -ondanks onze zondige verdorvenheid- elkaar lief te hebben.

Ds. W. Pieters, Garderen.