Geplaatst:24 jan 2008 10:00 - Gewijzigd: 24 jan 2008 10:00

Vergezichten

Elke dag om halfzes uit bed
Op de campus waar ik woon, en waar ik al eerder over schreef, wonen in totaal 880 scholieren: 550 jongens en 330 meisjes. Zes stafleden houden toezicht op het jongensverblijf en drie op het meisjesverblijf. Ook zijn er nog twee verpleegkundigen, om de gezondheidssituatie in de gaten te houden.

Trisna Sarker (15), Bangladesh

Ds. Paul Munshi heeft deze campus gesticht vanuit verschillende humanitaire motieven. Arme (wees)kinderen uit verschillende delen van het land vinden er onderdak, krijgen er gevarieerd voedsel, goed onderwijs en moreel besef. Ook krijgen ze de woorden van Jezus mee, zodat ze erop voorbereid worden de wereld door hun daden positief te beïnvloeden. We doen erg ons best de droom van de oprichter te verwezenlijken.

Discipline is belangrijk om betere schoolresultaten te behalen. Daarom hebben we een dagelijks rooster op de campus om de discipline te waarborgen. Dat betekent om 5.30 uur opstaan, 6.00 uur morgengebed, 6.30 uur studeren, 7.15 uur ontbijt, 8.30 uur school, 13.20 uur lunch, 14.30 uur weer studeren, 16.00 sport en spel, 17.00 uur wassen en schoonmaken, 18.00 uur avondgebed, 18.40 uur diner, 19.30 uur opnieuw studeren, 21.30 uur wat snacks en dan naar bed. Zo gaat het iedere dag en dat helpt om meer te leren tijdens ons verblijf op de campus.
Trisna Sarker (15), Bangladesh

Wonen op straat
Ik woon in Bombay. Voordat ik naar school ging leefde ik daar op straat. Dat is het zwaarste in het moessonseizoen. Dan is er overal water, krijgen we het koud en daardoor koorts. Elke dag hielp ik mijn moeder met het werk. Vroeg in de morgen ging ik met haar mee om kantoren schoon te maken, daarna gingen we afval opruimen. Het bezemen was vaak zwaar werk; mijn moeder kon het niet alleen doen. Daarom moest ik met haar mee. Mijn vader is handkarduwer, maar besteedde zijn inkomen meestal aan drinken en spelen. Het geld dat wij overdag verdienden, besteedden we aan brandstof voor het vuur voor ’s avonds en aan voedsel.

Pooja (11), India

Om vier uur in de morgen liep ik altijd naar de kraan in de straat. Als ik later ging, was het te druk en werd het vechten rond de kraan. Ik wilde gewoon even mijn gezicht wassen en water halen voor een kop thee. Ik waste me maar één keer per drie of vier dagen helemaal, omdat dat ook in de openlucht moest en daar schaamde ik me voor.

Het slapen op straat was een groot probleem. Soms kwam de politie midden in de nacht en pakte al onze spullen af. Of er kwamen dronken mannen, die zich op ons wilden laten vallen. Ze schreeuwden soms midden in de nacht. Op een nacht kwam er een man en ging naast me liggen slapen. Mijn moeder zag hem en sloeg hem weg.

Nu ga ik naar school en wil ik dokter worden. Ik zie op straat dat mensen naar de dokter gaan, die dan geld vraagt. Maar dat hebben ze niet. Ik zou graag arme mensen zoals hen willen helpen.
Pooja (11), India