Geplaatst:18 jan 2008 09:54 - Gewijzigd: 18 jan 2008 09:54

„Ik wil het goede nieuws verkondigen”

Hij zwierf als dakloze drugsverslaafde door Amsterdam en Leiden en bedelde om aan geld te komen. Binnenkort hoopt hij een punt te zetten achter zijn loopbaan als straatkrantverkoper. „Ik wil aan de universiteit in Leiden de master theologie gaan halen.”

Johnson -forse man, gulle lach- groeide op in een gezin met acht kinderen in Liberia. Na zijn schoolopleiding diende hij tien jaar in het leger. „Vanwege de politieke crisis in het land ben ik in 1995 gevlucht. Ik liep gevaar omdat we tegen de oppositie vochten.”

Johnson Johnson

Zijn asielprocedure in Nederland leverde niet het gewenste resultaat op. Johnson belandde in het vertrekcentrum in Ter Apel. „Omdat het niet mogelijk was mij te laten terugkeren naar mijn land, ben ik met een busje naar het station in Amsterdam gebracht. Daar werd ik in 1997 op straat gezet. Ik was dakloos.”

De uitgeprocedeerde asielzoeker ontmoette al snel andere dak- en thuislozen en sloot zich bij hen aan. „Soms sliepen we bij het Leger des Heils, soms in een park. In die tijd begon ik heroïne en marihuana te gebruiken. Ik raakte verslaafd aan alcohol en drugs. Het ging van kwaad tot erger.”

Om aan geld te komen, ging hij bedelen. „Samen met anderen zat ik op straat. We hadden een poster op ons T-shirt geplakt: ”We hebben honger. Help ons”. Van het geld dat we kregen, kochten we drugs. Soms hielpen vrienden me ook aan geld.”

Lees het hele artikel vandaag in de bijlage Mensen van het Reformatorisch Dagblad.

Dit is de tweede aflevering van een serie interviews met straatkrantverkopers. Volgende week vrijdag deel 2.