Geplaatst: 3 jan 2008 11:09 - Gewijzigd: 3 jan 2008 11:19

Vergezichten

Mijn school
De schoolcampus waar ik woon heet Huis van zegeningen (HOB). Hij is gebouwd met de bedoeling om hulpbehoevende kinderen in Bangladesh onderwijs te geven. Daarnaast vervult de campus een rol bij de overdracht van christelijke normen en waarden. De predikant Paul Munshi stichtte het huis twaalf jaar geleden.

Trisna

Het Huis van zegeningen staat in Gallamari, een dorp bij Khulna, in het zuiden van Bangladesh. Vanaf het busstation in Khulna loopt er een verharde weg naar het Huis van zegeningen. Het is de grootste campus in de regio. Voor jongens is er een onderkomen aan de noordkant van het terrein. Aan de zuidzijde staat een gebouw voor meisjes. Ten westen van de slaapverblijven zijn er twee gebouwtjes voor zieken. Verder is er een groot speelterrein. De centrale ruimte tussen de twee slaapverblijven wordt gebruikt voor samenkomsten, als studieruimte, eetzaal en voor culturele bijeenkomsten. De keuken is aan de hal gebouwd. Achter de keuken ligt een grote plas.

Naast het slaapvertrek voor meisjes op het centrale gedeelte van de campus is er een tweede gebouw voor meisjes. Op dat gedeelte van het terrein staat ook het kantoor van HOB.

Trisna Sarker (15), Bangladesh

Grijze sneeuw
De afgelopen week is de allereerste sneeuw van deze winter gevallen. Ik ben dol op sneeuw. Als het kan, maak ik een sneeuwpop en houd ik sneeuwballengevechten met vrienden. Maar met de sneeuw van dit jaar is iets bijzonders aan de hand. In plaats van heel fijne en dunne vlokjes zijn het heel kleine korreltjes. Het voelt niet lekker aan en het is ook moeilijk om er sneeuwballen van te maken. De kleur van de sneeuw is niet puur wit, maar een beetje grijs, melkachtig wit. Dit is niet normaal.

Xiaonan Li

Van degenen die ik ernaar vraag, heeft niemand dit eerder meegemaakt, mijn ouders en grootouders ook niet. We vermoeden dat het te maken heeft met de luchtvervuiling in China. Vooral in de provincie waar ik woon is er erg veel zware industrie. De afgelopen jaren zijn er zeker tien kolengestookte elektriciteitscentrales gebouwd. De economie groeit snel: er is een grote behoefte aan energie. Maar als dat zulke sneeuw tot gevolg heeft? En wat te denken van de lucht die we inademen?

Ik vind dat de overheid er snel iets aan moet doen. In het Westen zouden de mensen waarschijnlijk al lang in opstand zijn gekomen als er zo met hun gezondheid werd omgesprongen als hier in China. Maar Chinezen zijn soms wat kortzichtig: als het nu goed gaat, waarom zouden ze zich dan druk maken over hun leven over tien jaar? Maar ik wil dan nog wel gewoon kunnen ademen en in de sneeuw kunnen spelen.

Xiaonan Li (15), China