Onrust
De avond valt. Het wordt koud buiten. De kale takken van de bomen steken mysterieus af tegen de mistige lucht. Op het eerste gezicht lijkt het rustig. Maar stil is het niet. Hier en daar heerst onrust, klinkt gerommel. Er hangt iets bijzonders in de lucht. Het is de laatste dag.
Af en toe licht de lucht op. Een ijselijke gil van een vuurpijl doorbreekt de stilte. Er klinken wat knallen, verder weg… dichtbij… Dan hangt er weer die stille spanning, die gepaard gaat met de bedompte, weeïge geur van carbid. De spanning stijgt. Vijf minuten voor twaalf. De stilte is hoorbaar. Straks barst het los. Met alle ruigheid, rotjes, ratelbanden, rumoer, rommel en rook. Het is zover. Het nieuwe jaar breekt aan.
De avond valt. Het wordt kil buiten. Op het eerste gezicht lijkt het rustig. Maar stil is het niet. Hier en daar heerst onrust, klinkt gerommel. Natuurrampen, bosbranden, ziekte, oorlogen en terroristische aanslagen. Er hangt iets bijzonders in de lucht. Is dit de laatste dag?
Af en toe licht de lucht op. Een politieke crisis vraagt onze aandacht. Moskeeën rijzen als paddenstoelen uit de grond. Waarom zou abortus moeten worden verboden? De mens is vrij! Euthanasie plegen mag als de mens dat wil.
Hier en daar worden we opgeschrikt. De Twin Towers, de taliban, een tsunami. Er klinken wat knallen, verder weg… dichtbij… Dan hangt er weer die stille spanning. Vijf voor twaalf. Straks barst het los. Een nieuwe tijd breekt aan. Een Nieuwe Wereld.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.