Geplaatst:20 dec 2007 09:55 - Gewijzigd: 20 dec 2007 09:51

Vergezichten

Lachen om de sint

In de eerste week van december hebben we altijd twee dagen vrij van school. Op 6 december is het de Dag van de Grondwet. Op 8 december is een typische roomse feestdag rondom wat men noemt de onbevlekte ontvangenis van Maria. Iedereen in Spanje heeft dan vrij. Veel mensen benutten die dagen om alvast kerstinkopen te doen. De kerken gebruiken die dagen vaak voor jaarlijkse conferenties en bijeenkomsten.

Sinterklaasfeest op 5 december is hier een compleet onbekend. Iedereen begint te lachen als we vertellen met welke verhaaltjes de komst van de sint in Nederland wordt omlijst. Met de boot vanuit Madrid? Madrid is helemaal geen havenstad en ligt zelfs niet aan een rivier!

Cadeaus worden gegeven met kerstfeest. Oudejaars- en nieuwjaarsdag zijn ook typische familiedagen. Omdat er in onze kerk veel buitenlandse mensen bijgekomen zijn die hier geen familie hebben, houden we in de kerk rond de kerstdagen een gezamenlijke maaltijd. We doen dat iedere maand, maar in december een keer extra.
Alice Coster (15), Spanje

Een held worden

Veel Bulgaren hebben de afgelopen tien jaar ons land verlaten. Het eerste wat ze in hun nieuwe land doen is een mogelijkheid zoeken om ook hun familie over te laten komen. Als die er is, voelen ze zich pas veilig, compleet en gelukkig. Toch blijven ze in de vakantie en in de zomer terugkomen naar Bulgarije. Ze nodigen hun nieuwe buitenlandse vrienden uit met hen mee te gaan, naar de prachtige Zwarte Zee of naar de oude stad Veliko Tarnovo. Ze komen meestal voor een korte periode terug. Er zijn maar weinig Bulgaren die vanuit het buitenland definitief terugkomen.

Vroeg of laat krijgen veel beter opgeleide en intelligente Bulgaren het aanbod om in het buitenland te komen studeren, te werken of gewoonweg plezier te maken. Wat zou ons antwoord zijn? Wat zouden wij doen? Verhuizen, carrière maken, met een ”coole” persoon trouwen, kinderen krijgen en ons daar helemaal wortelen? Of zouden we er gaan werken of onze opleiding afronden om dan terug te keren naar ons thuisland met meer kennis, zodat we de geschiedenis van ons land kunnen veranderen? Waarom niet dat laatste? We kunnen de nieuwe helden van ons vaderland worden.
Vera Zareva (17) Bulgarije