CULUMN JOLANDE: Voor ’t gemak
Iedereen heeft hem nodig. Van velen is hij een noodzakelijke vriend én vijand. Vaak veroorzaakt hij bij mensen frustratie, soms brengt hij hen zelfs tot wanhoop. Want al komt hij vaak goed van pas, hij kan ons -net wanneer er tijdsdruk is- lelijk in de steek laten. En dan is er niets mee te beginnen. School, werk en organisatie hebben iedere keer weer zijn geroutineerde hulp en opslagcapaciteit nodig. Maar vaak laat hij het afweten en dan zitten we allemaal met de handen in het haar.
Deze vriend werkt namelijk niet op hersenen, maar op hardware en stroom. Valt hij uit als een document niet is opgeslagen? Heel jammer. Daar gaat je tijd. „Al die moeite voor niets!” Nog erger: je hebt net een scriptie geschreven en hij crasht. Ook niet leuk. En als de verbinding een weekje uitvalt, zijn we bijna geďsoleerd. Wil je enigszins kunnen meedoen aan de samenleving, dan moet je hem ergens in huis hebben staan. En het liefst op werk of school ook nog één.
Vandaag heb ik ook weer zo’n ’handig’ moment. Ik móét er even bij, anders kan ik niet verder. Alle computers zijn bezet… Daar zit ik dan, van zenuwen te tikken op een stoelleuning in plaats van op een toetsenbord. Staat er al iemand op? Mijn ogen, en helaas ook die van anderen, bewaken ononderbroken de bezette stoelen. Wie is er het eerst, mijn concurrent of ik?
Plotseling zie ik in een flits een lege stoel. Schitterend, die blauwe bekleding! Lang niet gezien. Daar ga ik op plaats nemen. Een snelle run. Maar helaas, ik tuur naar een onbekend verslag. Oeps… privéterrein. Dit hoor ik niet te zien. Verontschuldigend wil ik me omdraaien als de eigenaar net terugkeert van de printer. Sorry, dat heb je ervan als je deadline dringt.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.