Geplaatst:12 dec 2007 12:16 - Gewijzigd: 11 dec 2007 13:34

Een gekregen preek

Over dit onderwerp durf ik nauwelijks te schrijven. Allereerst omdat een predikant niet lui mag zijn en zijn preek goed moet voorbereiden. Vervolgens kan het ook je hoogmoed strelen als je wat krijgt. Het waren uitzonderingen, maar ik denk dat ik er toch iets van moet vertellen omdat de Koning der Kerk daarbij bijzonder voor me zorgde.

De eerste keer betrof het een preek over het zevende gebod. Als student zou ik in een Zeeuwse gemeente preken. Zondag 41 was aan de beurt, maar dit werd me op zaterdagmiddag pas verteld en ik had daarover nooit eerder gesproken. Vlak voor mijn vertrek hoorde ik het en in de auto naar Zeeland heb ik de stof overdacht. Het viel wat open en de drie punten weet ik nu nog: het huwelijk, zoals God het ingesteld heeft, hoe wij het stuk maken en hoe Christus het heelt.

Een andere keer was het bijzonder troostrijk. Ds. Vergunst was overleden en ik zou de volgende dag in Genemuiden preken. Ik was evenwel zo verslagen dat ik nergens in kon komen. Mij hart was opstandig en ik vond eigenlijk dat God het verkeerd gedaan had. Op zaterdagmiddag gaf de Heere me onderwijs uit de geschiedenis van Elia.

God nam ook Elia weg midden uit zijn werk. Elisa was gezalfd, maar Jehu en Hazaël waren nog niet gezalfd, terwijl God het hem opgedragen had. Toch mocht hij met vurige paarden en wagens naar huis.

Ik mocht de volgende ochtend spreken over de Heere, de God van Elia, Die Zijn knechten rust bereidt, Die Zijn werk voort doet gaan en Die in alles Dezelfde blijft.

Beschamend was de les toen ik vijf jaar predikant was. Daar schreef ik al eerder over. Toen mocht ik, dwaze albederver, weer zicht krijgen op de enige Goede Herder. Wat een wonder als Hij je dan niet de laan uitstuurt!

Heel bijzonder ervoer ik ook Gods hulp eens in Kiriwograd, in Oekraïne. Kort voordat ik daar in een huisgemeente zou spreken hoorde ik dat ds. Sonnevelt over de tekst die ik voorbereid had, daar het jaar ervoor gesproken had. Als je dan maar eens in een jaar daar komt, is het toch vreemd dat je er over dezelfde tekst spreekt. Terwijl ouderling Roos sprak, zat ik zuchtend over mijn Bijbel gebogen en bracht de Heere me bij Johannes 17:22: „En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt; opdat zij één zijn, gelijk als Wij Eén zijn.”

Ik kreeg zicht op de heerlijkheid van Christus in Zijn ambtelijke dienst en ook op wat de heerlijkheid is die ware christenen van Hem krijgen als Hij ze profeet, priester en koning maakt. Daarin ligt de eenheid van Gods kinderen, over de landsgrenzen heen.

Als de Heere je dan een preek geeft en Hij je zo bijzonder helpt, dat je die in het Engels uit mag spreken, ervaar je dat je daar in Gods weg bent. En dat ervoer ik een paar jaar later ook in Novograd. Onverwacht vroeg men mij te spreken; ik had niets voorbereid en kon me niet onttrekken.

Door het fruit dat ik onder een appelboom zag liggen, werd ik bij Hosea 14:9 gebracht: „Uw vrucht is uit Mij gevonden.” Ik mocht spreken over onze levensboom, die vruchtbaar was in het paradijs, die stinkende vruchten voortbrengt door de zonde en die door Christus weer vruchtbaar kan worden gemaakt. Wonderlijk als de Heere je zo ambtelijk helpt. Dat doet Hij niet als je lui geweest bent. Hij doet het wel als Hij je bemoedigen wil in Zijn weg. Hem zij de eer.

Ds. C. J. Meeuse, Goes