Geplaatst:30 nov 2007 17:19 - Gewijzigd: 30 nov 2007 17:19

Column Jolande: Vuurtje?

Laat ik gelijk maar eerlijk van wal steken: ik rook. Niet zomaar eens in de maand, maar elke dag. ’s Morgens voor schooltijd, ’s middags na schooltijd, tijdens het wachten op de bus, op de fiets… Ja, soms zelfs na kerktijd een trekje Marlboro of andere troep. Ook zodra ik op het perron loop, vullen mijn longen zich met dikke, ongezonde grijze walmen. Nee, ik ben niet verslaafd, ik rook alleen maar. Passief.

Heerlijke frisse lucht adem ik in, ’s morgens in de vroegte. Een perfecte slaapverdrijver, naast de tandpasta. Weg met de muffe slaaplucht.

Als ik even later bij de bushalte sta, komen er al snel meer studenten aan. Achter mij hoor ik een door Drumshag tot bas verlaagde stem zeggen: „Heb je een vuurtje voor me?” O nee, daar gaan we.

Weldra prikken de rookdampen via mijn neusgaten tot diep in mijn longen. Al hoestprikkels onderdrukkend sta ik te duimen dat de bus héél snel komt. Ik proef de ongewenste rook. Die dringt door tot in mijn oren en mijn maag en lijkt zich op te hopen in mijn traanbuizen.

Weldra komt mijn redding, een gevaarte met het herkenbare groen-gele dak, de bocht om zeilen. Jammer voor de rokers, hun sigaretten waren nog niet voor de helft op. Even later is de bus verdwenen en ligt het overige van de sigaretten op de koude stoeptegels na te smeulen. Daar heb je dan je geld aan besteed.

Zo gaat het elke dag. ’s Morgens bij de bus een paar trekjes. Bij de trein opnieuw één of twee. Na schooltijd weer een kwart sigaret. En zo liggen er al weer drie bijna hele sigaretten op de toch al vervuilde Nederlandse aardbodem. Hoezo verspilling?

Doe gezond, eet een appel. Een overbekende spreuk. Volgens mij kunnen we er nog wat aan toevoegen: Doe gezond, adem CO2. Verpest je longen niet met rook.