Gerald Harbers - 30 nov 2007 17:13 - Gewijzigd: 30 nov 2007 17:13

Marloes’ vader zit in Uruzgan

„Missie mag worden verlengd, als m’n vader niet nog een keer wordt uitgezonden”

De klokken in de woonkamer bij Marloes (12) geven verschillende tijden aan. De een staat op kwart voor negen. De ander geeft aan dat het 00.15 uur is. „In Afghanistan is het 3,5 uur later. Zo kan ik ineens zien hoe laat het bij m’n vader is.”

Op het bureaublad van een computerscherm in de kamer staat een man in militair tenue. Marloes: „Da’s mijn vader, hij stuurde die foto. Ik heb ’m direct op het bureaublad gezet.”

Marloes kan zich 11 september goed herinneren. Het is de dag waarop haar vader vertrekt naar Afghanistan. „M’n broer en m’n zus hebben hem weggebracht naar het vliegveld. M’n moeder en ik bleven thuis. Ik vond het niet zo leuk dat hij wegging.” Haar moeder: „We waren een beetje verdrietig.” Marloes: „Want hij zou drie maanden wegblijven.” Ze lacht: „Over drie weken komt hij thuis voor veertien dagen. Daarna moet hij nog eens drie maanden naar Afghanistan.”

Marloes Hirdes (12) uit Apeldoorn houdt een klok vast met daarop de Afghaanse tijd: 00.20 uur.

Het kabinet nam gisteren het besluit om de missie in Uruzgan te verlengen (of niet)staat voor 99 procent vast; morgen even in de gaten houden of het inderdaad is besloten. Volgens Marloes mogen de militairen wel blijven in Afghanistan. „Ze doen goed werk, geloof ik. De missie mag worden verlengd, maar niet als mijn vader daardoor nog een keer wordt uitgezonden.”

Marloes houdt al het nieuws rondom de missie in Uruzgan bij. „Ik wil weten hoe het daar gaat.” Niet van alle berichten wordt de scholiere vrolijk. „Vooral als er iemand is gesneuveld. Dan denk ik toch wel even extra aan mijn vader. Gelukkig komt hij weinig buiten de poort. Het werk dat hij doet is vooral op het kamp. Hij hoeft niet te vechten. En hier in Nederland kan hem ook iets overkomen.”

Bijna elke dag heeft Marloes contact met haar vader. „Ik mail met hem. Over hoe het op school ging, wat ik heb beleefd en welke cijfers ik heb gehaald. Als hij belt, spreek ik hem meestal wel even.”

Vooral ’s avonds en in het weekend mist Marloes haar vader. „Aan tafel, of als we winkelen, is hij er niet. Zonder hem is het gewoon saaier.” Haar moeder lacht om de laatste woorden.

Binnenkort komt Marloes’ vader thuis voor veertien dagen. „Ik kijk er naar uit. We gaan hem met z’n allen ophalen van het vliegtuig en dan is-ie er tijdens de feestdagen. Daarna moet hij nog drie maanden. En dan hopelijk niet meer.”

Twee derde van Nederland
Uruzgan is een van de 34 provincies van Afghanistan. De provincie ligt midden in het land. De provinciehoofdstad is Tarin Kowt (17.000 inwoners).

De Afghaanse provincie Uruzgan is ongeveer zo groot als twee derde van Nederland. Het landschap is bergachtig, met de hoogste toppen in het noorden. In het zuiden is het vlakker. De belangrijkste steden zijn Tarin Kowt en Uruzgan (10.000 inwoners).

Begin 2006 was er een provinciaal reconstructieteam van het Amerikaanse leger aanwezig in Uruzgan, gericht op de wederopbouw van de provincie na jaren gewapende strijd. Dit team werd op termijn afgelost door troepen van de NAVO. Het Nederlandse leger voert dit uit sinds 1 augustus vorig jaar.

Momenteel zijn er ongeveer 1650 Nederlandse militairen, verdeeld over twee locaties: Tarin Kowt en Deh Rawod. Tarin Kowt herbergt het grootste Nederlandse kampement, Kamp Holland.

Wanneer Nederland deelneemt aan een vredesmissie, gaat de Koninklijke Marechaussee mee als politie voor de Nederlandse militairen. Zij onderzoekt misdrijven. In Afghanistan leiden marechaussees ook Afghanen op tot agent.

Bron: www.defensie.nl, www.marechaussee.nl en www.wikipedia.nl.