Corina de Vos - 23 nov 2007 11:38 - Gewijzigd: 23 nov 2007 11:38

„Je komt nooit helemaal over kindermishandeling heen” 

„De pijn van de klappen voel je niet meer. De geestelijke mishandeling heeft meer impact”, zegt Jan van de Velde (64) uit het Noord-Brabantse Teteringen. Zijn ouders mishandelden hem toen hij kind was. „Je komt er nooit helemaal overheen.”

Vanaf zijn derde levensjaar werd Van de Velde mishandeld door zijn vader en moeder. „Als ik iets deed wat niet goed was, kreeg ik meteen een draai om mijn oren of een tik op mijn vingers. Ik was best ondeugend, ondernemend en behoorlijk eigenwijs, maar vaak werd ik onrechtvaardig geslagen. Dat deed het meeste pijn. De pijn van de klappen voelde ik niet meer. Ook al gloeiden m’n oren of deden mijn billen zeer. Soms wist ik niet dat iets niet mocht. Daar werd geen rekening meegehouden. Ik kreeg meteen een pak slaag. Dat vond ik afschuwelijk. Het was vernederend. Ik was een ding geworden.”

Toen Van de Velde acht was, speelde hij samen met zijn jongere broer. Ze gebruikten daarbij een touw van hun vader. „Mijn broer had het gepakt. We maakten aardig wat herrie. Pa had al eens geroepen dat we zachter moesten doen. Ineens stond hij in de deuropening en zag het touw. Hij vroeg wie het gepakt had. „Jan”, zei mijn broer. Ik zei dat het niet waar was. Mijn vader dacht dat ik loog en werd enorm kwaad. Hij trapte me en sloeg me met een riem. Ik dacht: Als hij nog even doorgaat, slaat hij me dood. Toen kwam mijn moeder eraan. Zij stuurde mijn vader weg.”

„Voor mijn gevoel leeft mijn vader nog steeds”, zegt Van de Velde. „Soms lig ik in bed en hoor ik traptreden kraken. Dan schiet ik rechtop en denk: Hij loopt op de trap. Meteen realiseer ik me dat hij niet meer leeft. Ik voel de spanning in mijn lijf. Het duurt een poos voor die weer wegebt.”

Lees verder op www.refdag.nl.