Pastores in een verpleeghuis
Wekelijks kan de trouwe lezer van deze rubriek iets gewaarworden uit ’de keuken’ van de pastorie. Soms betreft het positieve, soms helaas negatieve dingen. Recent waren we als pastores van de gemeente Barneveld door verpleeghuis Norschoten uitgenodigd om kennis te maken op de nieuwe locatie, met een vernieuwde opzet en aanpak.
Ter opening las een van de verpleeghuispredikanten de aangrijpende gelijkenis uit Mattheüs 25, dat op de grote dag van Christus’ komst in Zijn Koninkrijk de schapen van de bokken gescheiden zullen worden: de schapen aan Zijn rechterhand en de bokken aan Zijn linkerhand. Het criterium van eeuwig wél en eeuwig wee ligt niet in trouwe kerkgang of rechtzinnige belijdenis, ook niet in degelijk leven of crimineel gedrag, maar in het wel of niet goed doen aan onze naaste in de Naam van Christus…
Werkelijk indrukwekkend om dit overbekende ’verhaal’ nog eens te horen in de setting van een verpleeghuis. Wat luistert het toch nauw in de dingen van het Koninkrijk van God! We nemen deze praktische kant van de Bijbel nogal eens te gemakkelijk, vrees ik.
Vervolgens werd ons iets verteld over de opzet van de nieuwe afdeling van Norschoten. Erg belangrijk is het kleinschalige van de woningen en de mogelijkheid om een stukje privacy te behouden. Ik was er heel blij mee dit te horen. Al jaren kom ik op diverse plaatsen in deze inrichtingen van barmhartigheid, in Zwolle, in Kampen, in Emmeloord en andere plaatsen, en een van de dingen die dan steeds weer pijnlijk zijn, is het gebrek aan privacy. Wie het niet meemaakt, kan het zich niet voorstellen wat voor schokkende overgang het moet zijn voor gehandicapten of bejaarden, om vanuit een veilige woning, waar zij thuis waren en zich thuis voelden, te moeten verhuizen naar een woonvorm waar je heel de dag met en bij anderen bent, tot op je slaapkamer toe. Nooit meer een plekje om alleen te zijn, onbespied!! In Norschoten is dat anders dan in veel oudere huizen: iedere bewoner heeft ook een eigen zit-slaapkamer.
Vervolgens kwam de pastorale zorg aan de orde en enige voorbeelden werden besproken van bemoedigende contacten en ook van minder aangename ervaringen. Er is ook een hospice bij, waar mensen in de laatste fase van hun leven verzorgd worden, wat weer een heel eigen aanpak vraagt.
Dat we in Barneveld over deze zorg mogen beschikken, is door de goede hand van onze God over ons. We weten niet in welke omstandigheden wij zelf of onze geliefden nog zullen komen, en van welke voorzieningen wij dan nog gebruik zullen moeten maken. Ook heb ik het als aangrijpend ervaren dat werd verteld, dat een afdeling van het nieuwe gebouw bestemd is voor jongvolwassenen die (meervoudig) gehandicapt zijn, waarbij de opmerking werd gemaakt dat er steeds meer jongere mensen te maken hebben met dementie. Vroeger waren alleen oude mensen dement. Maar meer en meer komt het voor dat mensen van middelbare leeftijd ermee te maken krijgen.
De leider van deze informatiebijeenkomst merkte op hoe belangrijk het toch is om de oproep van Salomo ter harte te nemen, om aan onze Schepper te denken in onze gezonde dagen, wanneer we jong zijn.
Al met al een middag met heel wat indrukken, die mij weer eens aan het denken heeft gezet: het is voorwaar niet gewoon dat ik niet in een verpleeghuis ben opgenomen, nog niet hoefde te worden opgenomen!
Ds. W. Pieters, Garderen.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.