Jacomijn Hoekman - 17 nov 2007 10:17 - Gewijzigd: 17 nov 2007 10:17

Leven van 5 euro per maand

NIJKERK – Met een bedrag van 5 euro per maand in Georgië in leven blijven. Onmogelijk? De Georgische evangelist Suliko Kotorashvili wist een tijd lang niet beter. In gesprek met Jennita Bisschop (19) uit Barneveld en Mariëlle Grootwassink (19) uit Doetinchem, vertelt hij over zijn land, zijn werk en de armoede.

Mariëlle Grootwassink (l.) en Jennita Bisschop

Engels spreekt hij niet. Daarvoor heeft hij zijn landgenoot Merab Gaprindashvili meegenomen. Beiden kwamen deze week naar Nederland om hun dankbaarheid uit te spreken richting Kom over en help, een stichting die zich onder meer inzet voor het Oost Europese Georgië. Zo’n 150 gezinnen in dit land krijgen via de stichting structurele financiële hulp.

Mariëlle en Jennita interviewen Kotorashvili uit interesse. Zij volgden afgelopen week de oproep van de stichting op om Georgisch te eten. Zo ervoeren ze wat armoede is.

Meneer Kotorashvili, waarom eten Georgiërs weinig groente?
De mannen kijken elkaar even aan als Mariëlle dit vraagt. In razendsnel Georgisch bespreken ze de vraag. „In de zomer eten we wel groente, maar in de winter is het voor veel mensen te duur”, antwoordt tolk Gaprindashvili. „Alleen rijke families kunnen groente eten. Van de Georgiërs leeft 35 tot 70 procent leeft onder de armoedegrens.”

Bent u arm?
„Ik woon samen met mijn vrouw, onze twee kinderen, mijn moeder, mijn zus en haar zoon in een ruimte van 35 vierkante meter, verdeeld over twee kamers. We proberen elkaar zo veel mogelijk te helpen. Door de steun die ik als evangelist van Kom over en help krijg, is de financiële situatie beter geworden.”

Waarom wonen uw zus en haar zoon bij u in?
„Haar man is naar de Oekraïne gegaan. Zij kan zelf niet werken, omdat ze slecht kan lopen. Mijn vrouw vindt het wel eens moeilijk dat ons huis zo vol is. Maar zij zegt: „God zegt dat we onze vijanden lief moeten hebben. Hoe kan ik dan jouw bloedeigen zus wegsturen?”

Hoelang leeft u al in deze situatie?
„Sinds het communistische regime omver ging, in 1989, zijn we arm. Toen ik in 1996 trouwde, kreeg ik als docent op de agrarische universiteit van Tbilisi 11 lari per maand. Dat is omgerekend 5 euro. Een brood kost al 35 eurocent in Georgië. Toch lukte het. God helpt mij. God is alles voor mij.”

Werkt uw vrouw?
„Nee, zij is huisvrouw. Het is moeilijk om werk te vinden. Zij studeerde economie, maar omdat onze economie na het communisme flink veranderd is, zou ze opnieuw moeten studeren om weer bij te zijn.”

Het is op dit moment erg onrustig in uw land. Veel mensen willen een andere regering. Hoe komt dat?
„Sinds Michail Saakasjvili in januari 2004 aan de macht kwam, gaat het beter met Georgië. Maar de mensen hadden te hoge verwachtingen van de regering. Ze dachten dat alles snel zou veranderen. De inflatie en de werkeloosheid zijn echter nog steeds hoog. Dat maakt mensen ontevreden.”

Is het moeilijk om in Georgië te evangeliseren?
„De meeste Georgiërs zijn lid van de Georgisch Orthodoxe Kerk. De Orthodoxe Kerk is heel erg gekant tegen protestantse kerken. „Niemand mag het goede nieuws verspreiden dan wij alleen”, zeggen de bisschoppen van de Orthodoxe Kerk. Volgelingen van deze kerk verstoorden tot twee keer toe onze diensten en riepen dat wij volgelingen van satan zijn. Ze wilden ons verhinderen nog langer kerkdiensten te houden. Lokale priesters jutten hun kerkleden op om ons beledigend na te fluiten. Orthodoxe mensen weten weinig van Jezus en hebben lezen geen bijbel, dus vertrouwen hun priesters. Die zeggen dat de Orthodoxe Kerk de enige ware kerk is.”

Hoe bent u zelf in aanraking gekomen met de protestantse kerken?
„Tot 1987 wist ik niets van God af. Ik was dooplid van de Orthodoxe Kerk, zoals vrijwel elke Georgiër, maar ging nooit naar de kerk. Ik voelde me ongelukkig. Ik kon de vraag waarom ik was geboren niet beantwoorden. Ik was verbaasd om te zien dat er mensen waren die daar niet onder gebukt gingen en bleven glimlachen. Ik dacht dat ik misschien gek was. Op een dag vertelde een zuster van een baptistengemeente mij over Jezus. Toen viel er een pak van mijn hart en realiseerde ik me dat het enige geluk dat we kunnen vinden God is. Sinds die tijd mag ik God mijn Vader noemen.”

Hoe ziet u de toekomst voor de protestantse kerken in Georgië?
„We blijven optimistisch, ondanks onze moeilijkheden. Alles ligt in Gods hand. We doen ons uiterste best te evangeliseren en bidden om hulp van God.

Zie ook:
Week van de boodschap