Jacomijn Hoekman - 26 okt 2007 21:18 - Gewijzigd: 26 okt 2007 21:18

Met schoolkoor zingen in vijf talen

Koeien lopen er op straat. Mensen rijden er nog met paard en wagen en slapen in de schuur om gasten op een bed te kunnen laten overnachten. Afgelopen week gingen de zussen Rijnie (17) en Mirjam (16) van Wijk uit Herkingen naar Hongaars Roemenië. Zingend traden ze op met hun twaalfkoppige schoolkoor van de Christelijke Scholengemeenschap Prins Maurits uit Middelharnis.

Zingende Nederlandse jongeren in Roemenië.

De groep landde woensdagavond weer op Schiphol. In de dagen daarvoor traden de scholieren acht keer op in verschillende kerken in Roemenië. Elke dag werden ze na het zingen door de Hongaren uitgenodigd om te blijven eten. „We aten echt Roemeens”, zegt Rijnie. „Wat het precies was, wisten wij ook niet. We zeiden altijd maar dat we het heel lekker vonden.”

Mirjam: „We kregen heel veel zoete taartjes en gebakjes.” Rijnie: „We moesten een keer een wegwerptafelkleed vol gebakjes opgerold meenemen. We hebben er niet eens van kunnen eten, want de volgende dag werden we weer volgestouwd.”

Welke taal spraken jullie met de mensen die jullie daar ontmoetten?
Rijnie: „We hebben geprobeerd wat Hongaars te leren, maar het is een heel moeilijke taal. Het Engels van de Hongaren is niet altijd even geweldig. Ze maakten daar zelf grapjes over: „Een Britse vrouw trouwt met een Hongaar. Op een gegeven moment spreekt de man met zijn Hongaarse vrienden af, die zijn vrouw toch ook eens moeten ontmoeten. De vrouw heeft geen zin en zegt: Ik snap toch niets van wat jullie tegen elkaar zeggen. Uiteindelijk kan de man haar toch overhalen om mee te gaan. Als ze de vrienden ontmoet, hebben die een verrassing voor haar: ze hebben een speech voorbereid in het Engels. Na afloop zegt de man: Dat viel mee, toch? Zegt de vrouw: Ik zei toch dat ik er niets van zou verstaan!””

Waarom hebben Hongaren zo’n eigen cultuur binnen Roemenië?
Rijnie: „Ze hebben ons veel over de geschiedenis van de Hongaren verteld. Vroeger was Hongarije drie keer zo groot als nu. Na de Eerste Wereldoorlog is veel land naar Roemenië gegaan.”

Mirjam: „Ze zijn opvallend trots op hun eigen cultuur.”

Rijnie: „Bijna alles wat we zagen, is door Hongaren uitgevonden. De broek bijvoorbeeld, maar nog veel meer. Je kon het zo gek niet bedenken of de mensen zeiden dat het was ontworpen door Hongaren. Toen we een tractor tegenkwamen, vroegen we voor de grap: Ook ontworpen door Hongaren? Yes, zeiden ze, hij is alleen gemaakt door Roemenen.

Zijn er grote verschillen tussen Nederlandse en Hongaarse reformatorische kerken?
Rijnie: „Het is daar altijd koud in de kerk. Maar als je vlak bij de kachel zit en hij staat aan, word je weer bijna geroosterd.”

Mirjam: „We hebben het Onze Vader met z’n allen opgezegd in de kerk. Dat heeft wel wat. En de mensen zingen er anders.”

Rijnie: „Keihard.”

Mirjam: „Ik zat een keer naast een oud mannetje, maar aan het eind van de dienst was ik bijna doof. Ze hebben orgels, maar die komen nauwelijks boven het zingen uit.”

Rijnie: „Als een kind wordt gedoopt, heeft het altijd een peetmoeder. Het grappige is: je mag niet trouwen met het kind van je peetmoeder, omdat dat echt als familie wordt gezien.”

Wat zongen jullie voor hen?
Mirjam: „We hebben in vijf talen gezongen. Psalm 30 in het Hongaars, een Engelse bewerking van Joh. 3:16, gezangen van Bach -”Jesu meine Freude” bijvoorbeeld- en Franstalige muziek. O ja, ook nog iets in het Nederlands.”

Rijnie: „Ik zou best nog wel eens terugwillen. Met het schoolkoor kan het niet meer, want dit jaar moeten we allebei examen doen.”

Lees meer over vrijwilligerswerk in het dossier GoedBezig.