Corina de Vos - 19 okt 2007 10:56 - Gewijzigd: 19 okt 2007 10:56

Barbera: Nooit op stap zonder witte stok

Tikkend gaat ze over straat, want zonder stok komt ze nergens. Barbera de Ruijter (18) uit Hardinxveld-Giessendam is blind. Dinsdag was de Internationale dag van de Witte Stok. „Dat wist ik helemaal niet”, zegt ze lachend.

„Als ik naar het station loop en ik tik rechts tegen een bankje, dan moet ik de straat oversteken. Ik gebruik herkenningspunten”, vertelt Barbera. Ze is vanaf haar geboorte blind. „Het is een erfelijke aandoening. Mijn broer en broertje zijn ook blind. Daardoor kunnen we veel van elkaar leren en ben ik geen eenling in het gezin.” Twee andere broertjes en haar ouders kunnen wel zien.

Barbera de Ruijter

Het getik van Barbera’s stok weerklinkt vaak door de straat. „Ik vind het akelig dat ik opval, maar ik kan niet zonder.” Tóch zet ze de stok binnenkort opzij. Ze staat op de wachtlijst voor een blindengeleidehond. „Daar heb ik zin in. Met hond ben ik een stuk mobieler.”

Doordat ze niets kan zien, is haar gehoor extra goed ontwikkeld. „Dat geeft grappige situaties. Mijn broer en ik kunnen bijvoorbeeld goed mensen met een bepaald accent nadoen.”

Soms beleeft Barbera moeilijke momenten. „Op vakantie zijn we wel eens in een ongelofelijk mooi landschap. Ik kan daar niet van genieten. Daar baal ik af en toe van. Maar vaak interesseert het me niets. Het leuke is dat je soms op plaatsen komt waar anderen niet mogen komen. Toen we klein waren, kregen mijn broer en ik een rondleiding door de dierentuin. We mochten alles voelen, bijvoorbeeld een olifant. We hielden ook een vleermuis in onze hand”, vertelt ze vrolijk.

Barbera studeert maatschappelijk werk en dienstverlening in Rotterdam. „Ik ben altijd naar een normale school gegaan. Docenten zetten toetsen voor mij op een usb-stick. Die maak ik via een spraakprogramma op mijn laptop. Soms gebruikt een leraar sheets. Medestudenten vertellen dan wat erop staat.”

Ondanks dat er drie blinden zijn, is de familie De Ruijter een gewoon gezin, zegt Barbera. „We hebben waarschijnlijk wel meer computers dan andere gezinnen, omdat we ieder onze eigen laptop met braillefunctie hebben. Die neem ik ook mee naar de kerk. Ik kan zo de Bijbel online lezen. Een Bijbel in braille bestaat uit 29 dikke boeken. Die kan ik niet steeds meenemen.

Het bijzondere aan ons gezin is dat we elkaars problemen begrijpen. We beleven hetzelfde.”