Liefde voor smeltende Noordpool
Expeditielid Petter Nyquist: Min 10 en min 5 is warm
Met een paar ferme klappen slaan Marc, Doug en Petter met pikhouwelen op Valentijnsdag in Den Haag een ijsmuur weg. Een smeltend hart wordt zichtbaar. „Hiermee laten we onze liefde voor de Noordpool zien. We zijn alleen bang dat we over een poos niet meer naar de pool kunnen, want het ijs smelt doordat de temperatuur stijgt.”
Een trektocht van 1000 kilometer bij temperaturen tussen min 10 en min 40. De Nederlander Marc Cornelissen (36), Amerikaan Doug Stoup (41) en Petter Nyquist (26), uit Noorwegen, draaien hun hand er niet voor om. Petter: „Het is voor mij de vierde keer dat ik ga.” Marc: „Ik ben op de Noord- én de Zuidpool geweest. Lopend.”
De expeditie aan het oefenen in april 2004.
Het doel van de expeditie is gegevens verzamelen over de klimaatveranderingen in de Noordelijke IJszee. Expeditieleider Marc: „Elke dag voeren we honderden metingen uit en onderweg plaatsen we drie meetstations; die zetten we op drijvende ijsvelden.”
Marc wijst op een kaartje van de Noordpool. „We denken dat de ijsvelden in die richting drijven.” Hij maakt een draai met zijn vinger rond de pool. „Dat gaan we controleren we met meetstations, die via een satelliet laten weten waar ze staan. Verder meten de stations temperatuur en luchtdruk, zodoende weten we welk weer het is en hoe hard het waait. Veranderingen in het klimaat, zoals een stijgende temperatuur, kunnen we direct meten. Dat willen we de mensen laten zien.”
Petter Nyquist zwemt over naar een volgend ijsveld.
Wat de gevolgen van de klimaatverandering zijn, toont Marc met twee foto’s. De eerste is gemaakt in 1979, de tweede in 2004. Het verschil is duidelijk: ongeveer 20 procent van de ijskap is gesmolten. Petter: „Tijdens mijn laatste reis schommelde de temperatuur tussen min 10 en min 5 graden, dat is warm in een gebied waar het normaal tussen min 40 en min 20 is.”
De gevolgen van het smelten van de ijskap zijn onvoorspelbaar. Sible Schöne, klimaatman van het Wereld Natuur Fonds, legt uit: „Door het smelten van de ijskap kan de zeespiegel meer dan 5 meter stijgen.” Hoelang dat duurt? Sible: „Het kan een eeuw duren, maar ook heel snel gaanals de ijskap in elkaar stort doordat het smeltwater erin wegzakt.”
Schapenwol en vet
De expeditieleden moeten veel ontberingen doorstaan. Marc Cornelissen: „Bij vertrek vanaf Kaap Articheski, wat op het noordelijkste Russiche eiland ligt, hebben we te maken met temperaturen van min 40. De gevoelstemperatuur kan door de wind nog veel lager zijn. Per persoon nemen we ongeveer 150 kilo bagage op een slee mee. Die trekken we achter ons aan als we lopen of skieën over de ijsvelden.”
Niet alle ijsvelden sluiten op elkaar aan, soms zitten er stukken open water tussen. Marc: „Dan zwemmen we. Daarvoor hebben we speciale droogpakken bij ons. Die trekken we over de andere kleren aan, we gaan op onze slee liggen en peddelen met onze armen naar de overkant.”
De expeditieleden plaatsen een van de drie meetstations.
Hoe belangrijk een goede voorbereiding is, bewijst Marc met een foto. Daarop is een paar door bevriezing zwart verkleurde voeten te zien. Marc: „Die moeten er dus af.” Petter: „Om zulke problemen te voorkomen, combineren we oude uitvindingen met nieuwe. Bijvoorbeeld: Onze sokken zijn van schapenwol, gemaakt zoals de Inuit ze al honderden jaren dragen. Daaroverheen doen we thermo-sokken, waterdichte plastic sokken en laarzen.”
Ook het voedsel is speciaal. Marc: „Het is heel simpel klaar te maken. Bij het vette melkpoeder doe je water en klaar is het ontbijt. Verder is het eten ook zo vet mogelijk, bijvoorbeeld: noten en chocolade. We eten tijdens de tocht twee tot drie keer zo vet als een gewoon persoon. Alles wat weight-watchers moeten laten staan, nemen wij mee; dan nog vallen we af.”
Het drietal moet zich haasten om op tijd op de Noordpool te zijn. Marc: „We hebben twee maanden de tijd om de Noordpool te bereiken. Want er is maar één mogelijkheid om terug te gaan naar de bewoonde wereld, per helikopter. Die vliegt alleen in april, maar één keer. We mogen die vlucht dus niet missen. Doen we dat toch, dan moeten we teruglopen”, grinnikt hij.
Voordat de expeditie van start gaat, krijgen de mannen een vlag mee. Die plaatsen ze op de Noordpool. Marc: „Niet de Nederlandse driekleur, maar deze.” Hij ontvouwt het doek, daarop een wereldbol met een smeltende ijskap waarin een kaarsje staat. Eronder staan de woorden ”Save our planet”. „Dit symbool omdat de klimaatverandering een wereldwijd probleem is wat Nederland niet alleen kan oplossen.”
Er zijn nog geen reacties geplaatst.