Geplaatst:15 okt 2007 08:13 - Gewijzigd: 15 okt 2007 08:13

COLUMN OFER: Pepernoten

De tijd van de grote verleiding is weer aangebroken. Ik had me er onbewust al wat op voorbereid, maar als we oog in oog staan op een regenachtige namiddag, is de schok toch weer groot. Ik bezoek de supermarkt enkel voor het hoogstnoodzakelijke. Snel nog even wat dagelijkse levensbehoeften inslaan. Gewoon, op routine uit de vakken gehaald. Kaas, brood, karnemelk, wasmiddel. Zoiets. Een vast winkelpatroon, aangepast aan de indeling van de buurtsuper. Bekend, vertrouwd.

En dan, ergens in een normaal gesproken open ruimte tussen de kaas en het brood, staan ze er zomaar weer. Grote rekken vol. Pepernoten.

’t Is later moeilijk terughalen wat er op zo’n moment allemaal door je heen gaat. Vooral dat de zomer definitief voorbij is. Over, klaar. Geen lange, zoelzachte avonden meer met een wijntje en een sigaartje op het balkon. Mijmeren over dat wat was en komt, terwijl hoog in de lucht vliegtuigen op weg naar verre oorden hun strepen trekken. Voorbij.

Dit is de grens. De harde scheidslijn tussen zomer en herfst. Tussen warme, zonnige maanden en kille regenachtige dagen.

M’n lichaam helt, onbewust, al over naar het rek met de begeerde waar. Ondanks alle winterverdriet, juicht het toch wel in m’n hoofd: „Ze zijn er weer!”

De kruidenier waar ik dagelijks pleeg in te slaan, heeft namelijk niet zomaar wat pepernoten in de aanbieding, maar alleen de allerbeste. Niks huismerk; dit zijn de heerlijkste pepernoten. Van Bolletje. Want reken maar dat ik, zelfs met m’n ogen dicht, het verschil proef tussen een gewoon merk en dit A-merk.

Alle Sonja Bakkers ten spijt, graai ik hebberig in de overvloed van zakken. Ik woel met m’n handen door de volle schappen om het goed tot me door te laten dringen dat ze er echt weer zijn. Zakken vol. Hoeveel zal ik er inslaan? Drie, vier? Een zak per avond, ja, dan gaat het snel.

Bij de kassa is er al een licht berouw. Toch wel. Want hoe moest dat nu met al die goede voornemens zo richting de winter? Nee, nee, medisch overgewicht is er dan wel niet. Hoewel? Wat dat betreft bouw ik graag op wat oudere statistische gegevens, om het maar netjes te zeggen. Van pakweg vier, vijf jaar terug. Toen de eerste bollingen zichtbaar werden boven de broekriem. En sinds die tijd ging het groeien snel. Veel te snel.

Twee weken lang verdring ik alle goede voornemens en graai ik bij ieder supermarktbezoek wellustig in de schappen vol pepernoten. En alleen al de wetenschap dat je ’s avonds zo’n hele zak in je eentje ledigen kunt, maakt de zuurste dagen zoet. Totdat het wel erg begint te knellen bij de broekriem. Tijd voor een ferm besluit: Ik stap over naar een andere supermarkt. Daar hebben ze natuurlijk ook pepernoten, maar niet van Bolletje.

Een week lang is er niets aan de hand. Ik teer nog op een stiekem aangelegde noodvoorraad. Zuinig aan, wie wat bewaart die heeft wat en het einde is in zicht. Dat maakt de kruidnoten nog verleidelijker.

Dan, tijdens weer zomaar een supermarktbezoekje, is er opnieuw een schok. Net voor de kassa’s staat de traditionele weekknaller. Een immens rek vol pepernoten. Van Bolletje.

Ik moet op zoek naar een andere supermarkt.