Gerco Verdouw - 21 sep 2007 13:51 - Gewijzigd: 21 sep 2007 22:08

Korren naar krabben en kreeften

Gerrit-Jan (13) en Hendrik (14) op zoek naar leven in de branding

„Trekken jongens!” Hendrik (14) en Gerrit-Jan (13) Mulder uit Ermelo krommen hun ruggen en trekken uit alle macht aan een touw. Daardoor komt in de branding een net in beweging, het kornet. „Altijd spannend wat de oogst is.”

Een gigantisch containerschip schuift langzaam langs de pier van Hoek van Holland richting de haven van Rotterdam. Tien jongeren op het strand hebben er geen oog voor. Ze staan gebukt over de eerste oogst van deze zaterdagmorgen. Excursieleider Jaap van Schaik: „Kijk, een schild van een Noordzeekrab. Vanwege de kleur noemen we dit beestje ook wel een appelflapkrab.”

Hendrik en Gerrit Jan Mulder uit Ermelo trekken aan de touwen van een kornet

Jaap (20) kent alle Nederlandse krabbensoorten uit zijn hoofd. Hij is al jarenlang lid van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie (NJN), de vereniging die afgelopen weekeinde de Kust- en Kordagen organiseerde. Op zeven plekken langs de kust trokken ongeveer honderd jongeren een kornet door de branding om te kijken welke dieren er leven.

Het zogeheten korren begint om halfelf. Jaap pakt een zware blauwe plank -het scheerbord- en bevestigt aan de zijkant een 100 meter lang touw. Aan de achterkant maakt hij het kornet vast. Dan moet het geheel zo’n 50 meter de zee in worden gebracht. In een wetsuit, een soort duikerspak, worstelt hij zich door de branding heen. Als hij ver genoeg is, mogen de excursiegangers aan de lussen in het touw trekken. Hendrik en Gerrit-Jan grijpen de achterste twee en trekken uit alle macht.

…zeesterretjes…

Door het scheerbord rechtop door het water te trekken, stuurt het zichzelf de zee in. Met het kornet achter zich aan. Een ijzeren ketting zorgt ervoor dat de onderkant van het net over de zeebodem schuift. Daardoor komen er zeedieren, planten en schelpen in het net.

Piepklein platvisje
Hoe voller het net wordt, hoe zwaarder de jongens moeten trekken. Na 300 meter langs de kust is het tijd om te kijken wat de oogst is. De jongens lopen richting de duinen om het net uit het water te trekken. Daarna komen ze op een holletje terug om te kijken wat erin zit.

De eerste keer valt de vangst tegen. „Geen platvissen in ieder geval”, ziet Jaap. Wel een aantal breedpootkrabben, een strandkrabbetje, het schild van een Noordzeekrab, twee garnaaltjes en heel veel schelpen. Jaap geeft over iedere soort uitleg. „De breedpootkrab noemen we zo omdat hij van die brede, platte poten heeft.”

…spannend…

Bij de volgende trek stuit de groep op twee vissers. Een opa en zijn kleinzoon moeten de lijnen van hun strandhengels inhalen, zodat ze niet verstrikt raken in het kornet. „Al wat gevangen?” informeert Gerrit-Jan. „Niks”, bromt de opa.

Na nog een trek van 300 meter is het al weer tijd om het net in te halen. Omdat de trekkers nu de stroming mee hebben gaat het scheerbord dieper de zee in en is de oogst groter. In het net zitten enkele levende zeesterretjes en een zeeanemoon. Tijdens de laatste trek zit er ook nog een piepklein platvisje in het net: een griet. „Ik denk dat we weinig platvissen vangen omdat de golfslag zo groot is”, verklaart Jaap.

Na een uur of twee is het korren afgelopen. Hendrik en Gerrit-Jan lopen nog even de pier op om naar de hoge golven te kijken die met veel gespetter op de kust stukbreken. „Ik vond het best zwaar”, erkent Gerrit-Jan. „Vooral toen we het net op het strand moesten trekken.” Toch hebben de broers uit Ermelo genoten. Hendrik: „Het leukste was de spanning wat we nu weer in het in het net zouden vinden.”

Blij met een stekelrog
Excursieleider Jaap van Schaik is een ervaren korder. Op veel plekken langs de kust heeft hij zijn kornet gebruikt.

Waarom kor je?
„Allereerst omdat het gewoon leuk is. Je bent heerlijk in de zeelucht aan het werk en het is elke keer weer een verrassing wat je vangt. Daarnaast melden wij onze vondsten aan de stichting Anemoon (ANalyse, Educatie en Marien Oecologisch ONderzoek) die ze gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek.”

Hoe vaak kor je?
„Zo’n tien keer per jaar. Aan het begin van het jaar doen we een nieuwjaarskor. De kou geeft er een speciaal sfeertje aan. Verder organiseren we sinds 1996 deze Kust- en Kordagen om jongeren bewust te maken van wat er in de zee leeft.”

Wat is je meest bijzondere vondst?
„In Zeeland, bij Domburg, hebben we een keer een stekelrog uit het water gehaald.”