Evert van Dijkhuizen en Corina de Vos -  6 sep 2007 13:35 - Gewijzigd: 6 sep 2007 13:35

Een gestreste sprong in een gapend gat

AMSTERDAM - Hoog, griezelig hoog. Vanaf 58 meter hoogte is de grond ver weg. Donderdag maakten twintig vrijwilligers de sprong van hun leven. Ze bungelden aan een elastiek. Om de medische wetenschap te helpen. „Dit voelt als de tandarts, maar dan nog erger.”

Bungeejump is een populaire sport. Daar maakt het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam donderdag handig gebruik van. Het ziekenhuis wil weten of stress een negatieve invloed heeft op het menselijk afweersysteem tegen infecties. Dat bungeejumpen stress veroorzaakt, lijdt geen twijfel.

De deelnemers -ze hebben zich stuk voor stuk vrijwillig opgegeven- zijn gehuld in paarse shirts met rugnummer. Een van de springers is de 34-jarige Gerben Ferwerda. Waarom hij meedoet aan het sensationele experiment? „De leider van het onderzoek is een vriend van me. Dat gaf de doorslag.” Ferwerda voelt op de grond zijn maag al behoorlijk samentrekken, maar afhaken doet hij niet. „Ze mogen me duwen als ik op het laatste moment niet durf.”

Na bloedonderzoek -het zoveelste- wordt Ferwerda naar de stalen kooi gebracht. Beneden valt de onverbiddelijke scheiding. Drie medewerkers bevinden zich in de kooi, de springer staat erbuiten, op een plateautje. De kooi wordt omhooggehesen. Het eerste stuk gaat snel, daarna kruipt het vierkante gevaarte langzaam naar de top.

Op het hoogste punt moet Ferwerda opnieuw bloed afstaan. De spanning op de grond stijgt. Als er beweging in het elastiek komt, houdt iedereen de adem in. Over het randje van de kooi wordt het lichaam van Ferwerda zichtbaar. Met een langgerekte gil laat hij zich vallen in het gapende gat onder hem. Op, neer, op, neer. Het elastiek veert krachtig en komt langzaam maar zeker tot stilstand.

Als Ferwerda veilig beneden staat, bekent hij eerlijk: „Het was heel heftig. Zolang je in het bakje staat, kun je het allemaal nog begrijpen. Maar als je naar beneden springt, gaat dat tegen alles in wat je ooit hebt bedacht. Mijn lichaam tintelt nu nog.” Of hij het nog een keer wil? Resoluut: „Nee, ik heb dit meegemaakt en dat is genoeg.”

„We vinden dit natuurlijk een spannend en bijzonder experiment”, zegt Tom van der Poll, hoofd van het begeleidende AMC-laboratorium, „maar het heeft een serieus doel. Onze hypothese is dat gestreste mensen eerder infecties oplopen, maar dat is nooit aangetoond.”

Aan het gewaagde experiment doen alleen mannen mee. „Vrouwen menstrueren; hun cyclus kan invloed hebben op het resultaat van het onderzoek”, legt Van der Poll uit. „Dat geldt ook voor vrouwen die de pil gebruiken.” Veel reclame om deelnemers te vinden was er niet nodig, vertelt de AMC-medewerker. „We hebben een paar pamfletten in het ziekenhuis opgehangen; dat was voldoende.”

Het gapende gat veroorzaakt een dubbele stress, aldus Van der Poll. „Natuurlijk psychische stress; ik moet er niet aan denken van die hoogte naar beneden te springen. Maar ook lichamelijke stress. Op hét moment gaat er een enorme stoot adrenaline door je lichaam.” Wie geen last van stress heeft, is de kraanmachinist. Fluitend, met de benen uit het raam van zijn cabine, takelt hij het ene na het andere ‘slachtoffer’ naar boven.