„Ik wil eigenlijk niet meer terug”
Hello everybody! Hier dan een berichtje uit Oxford! Het is bijna niet te geloven, maar met het vliegtuig ben je vanuit Nederland eerder in Engeland dan dat ik van mijn huis in Dordrecht naar het Hoornbeeck in Rotterdam rijd.
Hoe het ook zij, ik ben nu in Oxford gesetteld. Ik heb het zo naar m’n zin dat ik eigenlijk niet meer terug wil. De mensen hier zijn zo aardig en geduldig… Unbelievable!
Alle juffies en meesters in Nederland zouden er verbaasd van staan hoe goed het gedrag van Engelse leerlingen is. Je hoeft nooit straf te geven! Als ik in mijn handen klap, gaan de kinderen staan en zeggen ze: We are listening, Miss Leeuwestein! Het is grappig om Engelse mensen Leeuwestein te laten zeggen. Kinderen kunnen het beter dan volwassenen. De volwassenen stotteren nog steeds...
Elke leerling is hier verplicht een uniform te dragen. Wist je trouwens al dat ”shit” écht een vloek is in Engeland? Als je dat woord gebruikt, zijn de mensen hier very upset!
Het gaat hier in de kerk ook heel anders toe dan in Nederland. Veel informeler. Er zijn baby’s van vier weken oud tot bejaarde mensen van 90 jaar te vinden.
In mijn gastgezin spreken we Engels en Afrikaans. Vooral dat laatste is erg grappig. Toen ik ergens heel verbaasd op reageerde, zeiden ze: Ik nie gek nie! Ik vertelde in het Nederlands dat mijn moeder zegt dat als ze een kanon naast mijn bed afschiet, ik nog niet wakker word. Ze lagen toen helemaal in een deuk. Ze begrepen wel wat ik zei! Zo kunnen ze ook als ik iets vertel opeens zeggen: Belachelijk. Dat vinden ze hier een leuk woord. Genoeg fun dus. Dit weekend gaan Evelien en ik onze ervaringen uitwisselen, want dan ben ik bij Eef.
Bye!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.