Geplaatst:16 jul 2007 08:46 - Gewijzigd: 16 jul 2007 08:46

COLUMN MAX: Hype

Gloeilamp in de ban, roetfilter op de auto, groene creditcard in de zak, klimaatneutraal biertje in de koelkast, groene stroom uit het stopcontact, ecologische ijsjes in de diepvries. Sorry, maar ik word chagrijnig van die overdosis. De mensheid heeft weer eens een onderwerp te pakken en vergeet compleet maat te houden. ’t Is altijd hollen of stilstaan. In dit geval hollen.

Of de verandering van ons klimaat ertoe doet? Wis en zeker. Of we ons zorgen mogen maken over verschijnselen die waarschijnlijk worden veroorzaakt door de mens in al z’n gulzigheid? Nou en of. Maar waarom moet er dan meteen zo hijgerig, zo overspannen, zo halfgaar en vooral ook zo betweterig worden gedaan?

Geen krant, geen blad, geen zender of ”het” is er. Op zichzelf ook nog geen ramp, maar het gaat me vooral om het toontje. Het is weer zo’n onderwerp waarop mensen zich willen onderscheiden, zich beter wanen in vergelijking met de ander. Dan begint het bij mij acuut te jeuken.

„Nou zeg, gebruik jij nog gloeilampen? Tsss.” Of: „Nog geen roetfilter op je auto? Dát is asociaal, denk eens aan mijn kinderen!” Of: „Heb je mijn groene creditcard gezien? Prima idee. Oooh, jij hebt ’m nog niet? Fout!” En dan, als idiote klapper: „Ik ga naar China op vakantie, maar ik heb wel zestien bomen laten planten en vlieg dus klimaatneutraal.” Aaargh!

Vorig weekend was er Life Earth, het muziekfestival van klimaatdominee Al Gore waar in Nederland 3,1 miljoen tv-kijkers naar gaapten en dat wereldwijd 2 miljard kijkers trok. Heel fijn, vooral als je de bezoekersaantallen leest en bedenkt dat al die mensen werden aan- en afgevoerd met welk transportmiddel dan ook. Dat geldt trouwens voor zo veel massaverplaatsingen. Blijf thuis, dan vervuil je niets.

”Een ongemakkelijke waarheid”, de film van Al Gore, is zo’n beetje de aanjager van dit gekkenhuis. In een journaal -„breaking news: 80 procent van de Nederlanders is ernstig bezorgd over de klimaatsverandering!”- zag ik een op het oog weldenkende mevrouw langskomen die vele jaren prettig woonde op haar woonark in een Amsterdamse gracht.

Opgeschrikt door het klimaatgereutel, besloot ze recent haar boot van de hand te doen en naar Austerlitz te vluchten: 8 meter boven NAP. Zo krijgt het woord bootvluchteling in 2007 een nieuwe betekenis. „Mens, jíj zult er als laatste last van krijgen”, denk je dan. Nee hoor: „De kabels waarmee ik aan de wal zit, zullen breken, zeggen ze.” Zeggen ze. Tja, dan moet je meteen gaan.

In een serieuze krant werden rond Life Earth eenvoudige stervelingen bevraagd op hun klimaatgedrag. Daar krijg je fijne verhalen van. „Ik hergebruik mijn afwaswater om het aanrecht af te nemen” -dát zal kleven-, „ik douche om de twee dagen, was me de rest van de tijd met een washandje en ik probeer weinig te vliegen, hoogstens een paar keer per jaar.” Goed gedaan, jochie!

Of: „Ik las in de krant dat bloemkool met kaassaus een milieuvriendelijke maaltijd is, dus dat staat morgen op het menu. M’n spaargeld staat bij de ASN Bank, maar ik ga wel naar Thailand op vakantie en aan ons huis zit helaas veel fout red cedarhout.”

Aandacht voor het klimaat? Werken aan dingen die in de goede richting bijdragen? Allemaal prima. Maar mag het wat minder hyperig en hijgerig? Wie hijgt, schijnt trouwens meer CO2 uit te blazen. Zeggen ze. Nou dan!