Geplaatst:19 jul 2007 15:17 - Gewijzigd: 19 jul 2007 15:17

Levensgevaarlijk terrein

Magneetredacteur Gerald Harbers verbleef deze zomer drie dagen op een onbewoond eiland. Met één zelfopgelegde beperking. Er mochten slechts tien zaken mee. Vandaag deel twee van een serie: het eiland.

Donkere wolken hangen boven het IJsselmeer op de dag van vertrek. De Nederlandse driekleur wappert fier op de boot van Staatsbosbeheer die naar het eiland vaart. De motor ronkt wanneer boswachter Harco Bergman een hendel naar voren duwt. De neus gaat omhoog en achter de boot ontstaat een wit spoor in het water. Bergman wijst naar voren: „Zie je dat schuim op het water een halve kilometer verderop? Daar plenst het nu.” Hij sluit de raampjes van de kleine kajuit en even later roffelt de regen op het dak.

De tocht vanuit Schokkerhaven duurt een goed uur. Bergman stuurt het vaartuig kriskras tussen een aantal eilanden door naar het einddoel. Op sommige stukken vaart hij stapvoets. „Waarschuw me zodra je in het kielzog bruin water ziet, dan raakt de schroef de bodem.”

De meeste eilanden die bij de monding van de IJssel liggen, zijn niet oud, zegt Bergman. „Bijna allemaal zijn ze sinds 1999 opgespoten. Op die manier is hier een natuurgebied gemaakt waar veel vogels kunnen leven. Trekvogels rusten hier uit en zoeken voedsel in het ondiepe water tussen de eilanden.” Hij wijst naar zeven stipjes: „Die zie je meestal alleen maar in de dierentuin.” Door een verrekijker zijn zeven flamingo’s te zien.

Eindelijk komen we bij ’mijn’ eiland uit. Een bord met de tekst ”levensgevaarlijk terrein” verwelkomt ons. Bergman: „Dat bord is er neergezet toen het eiland net was opgespoten. Toen was het nog allemaal drijfzand.”

Het eiland is weinig meer dan een honderden meters lange dijk met een strand ervoor. Erachter staan enkele wilgen. Bergman: „Van boven af is het eiland net een driehoek. De dijk loopt niet helemaal door, zodat er ook water aan de binnenkant staat. Dat is een lagune met daarin weer eilandjes voor broedende vogels.”

De boswachter laat het schip aan de grond lopen bij het eiland. Samen waden we de laatste meters door het water en laden de tien voorwerpen uit. Een kampeerplaats is snel gevonden: bovenop de dijk. Bergman duwt het schip af en vaart weg. Weemoedig klinkt de hoorn van het schip over het water. Waar ben ik aan begonnen?

Volgende week: de nacht.

Zie ook:
Deel 1: Hoofdbrekens over de bagage