Geplaatst:22 jun 2007 14:36 - Gewijzigd: 22 jun 2007 14:36

Reinier ontsnapte uit gezonken onderzeeër

APELDOORN - Allebei varen ze op een schip. De een op het water, de ander veelal onder water. Magneet laat twee waterliefhebbers aan het woord, in verband met de start van de Week van het Water vrijdag. Reinier: „Het was spectaculair om vanaf een gezonken onderzeeër naar het wateroppervlak te worden geschoten.”

Als 6-jarig jongetje viel Johannes Verboom (15) van binnenvaartschip Ora et Labora. Zijn oom, op dat moment bezig op het achterdek van het schip van Johannes’ ouders, zag het ventje stroomafwaarts in de Rijn drijven, sprong hem na en redde hem.

Negen jaar later kiest Johannes bewust voor het schippersvak. Na de vakantie start hij met een opleiding tot matroos aan het Scheepvaart en Transport College in Rotterdam. Acht weken per jaar gaat Johannes dan naar school, de overige weken werkt hij op het schip van zijn ouders.

Het reilen en zeilen is hem daar niet onbekend. Twee jaar geleden kochten zijn ouders een nieuw schip. Het casco, afkomstig uit Roemenië, is onder anderen door Johannes volledig geschuurd en in de verf gezet. „Tijdens het varen blijf je bezig. Als het hele schip in de verf zit, kun je weer van voor af aan beginnen. Daarnaast ververs ik de filters en de olie in de motoren. Die maken heel wat uren omdat we vaak dag en nacht varen.”

Johannes bestuurt ook geregeld het schip. „Als mijn vader in de machinekamer bezig is, zit ik bijvoorbeeld achter de pook in de stuurhut.” Soms moet Johannes hulp inroepen. „In een smalle bocht op de Moezel zag ik op het laatste moment een schip van de andere kant aan komen varen. Ik liet de motor even hard en daarna zacht ronken, het afgesproken signaal met mijn vader. Hij schoot toen snel te hulp.”

Vooral als het schip kolen vervoert, is Johannes druk met schoonspuiten. „Werkelijk alles zit dan onder het stof. Een schoonmaakbeurt is op zo’n moment hard nodig.”

De Ora et Labora heeft twee matrozen in dienst. Samen met hen slaapt Johannes voor op het schip. „We hebben daar drie slaapkamers, een woonkamer, een badkamer en een keuken. Het is belangrijk dat matrozen privéruimte hebben.”

Johannes, net geslaagd aan de Gomarusscholengemeenschap in Gorinchem, zal zijn vrienden best missen nu hij de periode op het schippersinternaat heeft afgerond. „We kunnen msn’en. Maar elkaar veel zien, zit er niet bij. Elk weekend liggen we ergens anders.”

Midden op de Middellandse Zee

Ooit genoot hij op het dek van onderzeeboot De Walrus van een barbecue. Midden op de Middellandse Zee. Vaker is marineman Reinier van der Kooij (28) uit Alkmaar ín het vaartuig te vinden. Onder water. Te midden van de dieselmotoren.

Reinier, werkzaam als matroos bij de technische dienst van De Walrus -68 meter lang, 8,7 meter breed- is verantwoordelijk voor het draaiend houden van de technische apparatuur aan boord. Twaalf uur per dag is hij actief. „Om vijf uur gaat de wekker. Ik spring dan uit m’n bedje -2 meter lang, 60 centimeter breed-, ontbijt met m’n kornuiten en start om zes uur met m’n dienst. Vanaf twaalf uur hebben we zes uur vrijaf. In die tijd kan ik eten en slapen. Daarna begint m’n volgende dienst van zes uur. Ik werk dus twaalf uur per dag.”

Tijdens oefeningen en missies, die doorgaans twee weken tot drie maanden duren, doet de marineman veel ervaring op. „Met een luchtfles op m’n rug probeer ik bijvoorbeeld een brand in een compartiment te blussen.”

Een ontsnappingsoefening maakte grote indruk op Reinier. De onderzeeboot werd gecontroleerd tot zinken gebracht. Op dat moment schoot een minionderzeeër te hulp die zich vastklikte op het dek van het schip. Via een sluis konden de mannen droogvoets overstappen en aan land komen.

Op deze manier ontsnappen, kan echter niet bij elke waterdiepte. Zo oefende Reinier in Duitsland met een andere methode, waarbij hij in een pak werd gehesen dat vol lucht stroomde. De sluis richting het wateroppervlak werd geopend en stroomde vol water. Door de luchtdruk werd Reinier als een raket afgevuurd. Binnen tien seconden overbrugde hij een afstand van 30 meter. „Enorm spectaculair.”

Tijdens een missie heeft Reinier weinig contact met thuis. Behalve als de boot aanmeert in een haven. „Een weekend in Barcelona of Malta is heerlijk. Vooral als je weken met 58 man in een kleine ruimte hebt geleefd. Maar de sfeer is top. Met elkaar zijn we een hecht team.”