Geplaatst:20 jun 2007 10:02 - Gewijzigd: 19 jun 2007 16:22

E-mailverkeer

Er zijn niet zo veel pastoriebewoners die geen computer hebben met internetverbinding. De e-mail wordt veel gebruikt. Het is bij het opstarten van de computer steeds de vraag wat voor berichten er weer binnengekomen zijn. Om de lezers van de Achterkrant een indruk te geven wat er aan e-mails binnenkomt, volgt hier een selectie.

Een gemeentelid vroeg mij: „Wilt u mij nog eens uitleggen wat nu precies het verschil is tussen het echte geloven met je hart en geloven met je verstand?” Een ander gemeentelid schreef over een preek en gaf weer wat ik gezegd zou hebben: „Het moet waar zijn in het gevoel. Als je aan het avondmaal gaat met alleen maar de belofte van vergeving en de belofte dat God gaarne vergeeft, dan lijkt dat als twee druppels water op het ware geloof (het geloof is dus niet echt). Pas als je niet tevreden kunt zijn tot het geweten weet dat alle zonden zijn weggedaan, is de weg vrij tot het heilig avondmaal en anders niet.”

De e-mailstuurder vervolgt dan: „Dit kwam bij mij over alsof het heilig avondmaal alleen is voor degene die verzekering van het geloof hebben gehad. Dat je met een toevluchtnemend geloof niet welkom bent. Persoonlijk is het mij wel eens tot schuld geworden dat ik niet aan durfde te gaan voordat de Heere het Zelf aan mij bevestigde. Ik begrijp dan niet meer zo hoe het zit. De Heere wil toch ook dat wij Zijn beloften geloven zonder gevoel. Ik heb wel eens een dominee horen zeggen dat als je de beloften van God alleen maar gelooft als die toegepast worden, dat het dan nabijkomend werk is. Ik hoop en bid dat u mij een helder Bijbels antwoord kunt geven.”

Stof die doordachte en voorzichtige beantwoording vraagt. Zo’n vraag beantwoord ik niet in een kwartiertje. Van iemand anders ontving ik de volgende e-mail: „Ik vind het vaak moeilijk om over geestelijke zaken te praten. Kan dat wel met … en probeer het ook wel te doen met mijn verloofde, maar houd vaak nog dingen voor me. Ik weet niet wat ik er soms mee aan moet. Het afgelopen halfjaar is het regelmatig gebeurd dat ik doordeweeks met dingen bezig was en dat daar dan ’s zondags over gepreekt werd. Dat dit dan geen toeval is, weet ik wel, maar wat is dit dan wel? Wat me ook nog wel eens bezighoudt, is wat ik een keer las. Het ging over een meisje dat jong gestorven was. Er stond toen meerdere keren: „Gij zult niet sterven, maar leven.” Toen kwam die tekst een moment zo met kracht op me af dat ik daar even vol van was. Is dat dan een belofte geweest en laat de Heere me door steeds antwoord te geven weten dat Hij van me af weet? Ik vind het zo moeilijk om daar het juiste antwoord op te geven. Ik wil me niet bedriegen voor de eeuwigheid, maar kan soms zo moedeloos worden. Lees nu in een dagboek over de vrouw van Lot. Zij veranderde ook, maar uiteindelijk is het met haar niet goed afgelopen. Dan ben ik zo bang dat het ook met mij zo afloopt.”

U ziet enigszins in de pastorale ’keuken’, de studeerkamer, het bidvertrek in de pastorie. Volgende keer een stukje van de beantwoording.

Garderen, ds. W. Pieters