Vergezichten
Staking
’n Baba van dertien maande is in sy ma se arms dood nadat hy weens die Staatsdiensstaking uit ’n Vrystaatse hospitaal ontslaan is. Mogalema Ditsoane is dood op die plaas Lima naby Tweespruit, sowat 70 kilometer van Bloemfontein, kort nadat hy en sy ma, me. Joyce Ditsoane, gevra is om huis toe te gaan. Mogalema is behandel vir longontsteking.
„’n Suster het gesê ek moet my kind huis toe vat omdat niemand vandag werk nie”, het Ditsoane vertel. Sy het met Mogalema in ’n taxi die 45 kilometer plaas toe gery. „Ek is hartseer en kwaad. As hulle (die hospitaal) na hom gekyk het, sou hy nog gelewe het.”
„Ons is nie onsensitief nie, maar daar is niks wat ons kan doen nie”, was die reaksie van hoërhand. Die departement van gesondheid het gesê die voorval sal ondersoek word. Die staatsdiens staak in Suid-Afrika, hulle wil ’n groot loonsverhoging hê. Dit veroorsaak ’n groot chaos, want baie ander dienste, soos taxi’s, staak nou ooik, uit solidariteit met die verpleegsters, onderwysers en ander staatsdienspersoneel.
Aan die een kant het ek begrip vir die stakers, verpleegsters verdien ’n baie swak salaris hier en werk slegte ure, maar ek dink nie dit is regverdig teenoor die pasiënte nie. Die baba is nie die enigste pasiënt wat weens die staking sy lewe verloor het nie.
Martin van Nieuwkoop (17) Zuid-Afrika
Opgroeien in Afrika (I)
In Afrika is de komst van een kind in de familie een grote gebeurtenis, zoals overal ter wereld. Een week na de geboorte van de baby zijn het de tantes die de eerste haartjes omhooghouden, terwijl ze zeggen: „Welkom op de wereld!” Het kind groeit op in de armen van tantes, ooms, neefjes, nichtjes, zussen, broers, opa’s, oma’s. Ieder heeft een eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van het kind.
De opvoeding interesseert ook iedereen. Het kind wordt gevormd door de familie, maar net zo goed door de maatschappij. Op een leeftijd van 2 tot 5 jaar is het kind vooral omringd door zijn familie en leeftijdsgenoten, daarna volgt de kennismaking met de maatschappij.
Het kind speelt buiten, kruipt op handen en voeten, begint te lopen, stoot het eten van de familie omver, wordt op de rug van zijn moeder gedragen en leert de eerste nuttige woordjes. Het kind ontwikkelt zich snel: het heeft de leeftijd waarop hem alles vergeven wordt, waarop men altijd zegt: Ach, het is een kind, hij weet nog niets…
Buiten groeit het kind op met leeftijdsgenootjes. Omdat hij geen speelgoed heeft, maakt hij het zelf, imiteert alles wat hij ziet en voetbalt op blote voeten op straat. Het kind heeft ook een verantwoordelijkheid voor zijn familie: hij moet ervoor zorgen dat de geiten en schapen eten krijgen en goed worden verzorgd.
Adja Aminata Seck (15), Senegal